Old Style legende

‘Wilm’ zorgt nog één keer voor reuring

Actueel

21 apr 2015

Kippenvel bij afscheid Willem Niemeijer
RODEN – Het vervelende is dat Willem Niemeijer, hij overleed afgelopen dinsdag op 48-jarige leeftijd- er zelf niets van mee kreeg. Hij zag niet die honderden, misschien wel duizenden mensen die hem zaterdag de laatste eer brachten. Langs de kant van de weg. Bij zijn geliefde Kleibos. In de Pompstee en op de begraafplaats. Zelden in de geschiedenis van Roden zal iemand op zo’n indrukwekkende manier – een stoet van ongeveer tweehonderd auto’s- een laatste tocht door Roden gemaakt hebben. Zo groots herdacht zijn. Ofwel: kippenvel. Tot ver, héél ver achter de oren. ‘Godverdomme, wat mooi’, zou hij zelf gezegd hebben, bij het zien van de mensenzee. Zeker weten.
Willem Niemeijer dus. Hij mocht maar 48 jaar worden. Dinsdag zou hij gedotterd worden. Een routineklusje. Vlak voor de operatie app’te Willem nog. Maakte hij grapjes. Had hij het over straks en volgende week. Over het Old Style Weekend in juni in Foxwolde. Over morgen en overmorgen. Maar Willem ging dood dinsdag. Voor ‘Wilm’ geen morgen of overmorgen meer. Geen Old Style Weekend. Geen plannen. Willem Niemeijer ligt sinds zaterdag op het kerkhof. Keihard, zoals het in het eerste lied tijdens de dienst ook klonk. ‘Het leven is een feest, maar soms ook zo donders hard.’
Een waarheid als een koe.
Willem Niemeijer moet een bijzondere man geweest zijn. Anders is de massale belangstelling voor zijn uitvaart niet te verklaren. Bertus Jansma noemde Willem ‘creatief en markant’ en refereerde aan het feit dat veel mensen toch eerst altijd wat vreemd tegen hem aankeken. Door dat haar en de tatoeages. ‘Maar dat was slechts de buitenkant’, zei Jansma. ‘Dat was alleen maar de buitenkant.’
Willem Niemeijer werd bekend door zijn passie voor Amerikaanse auto’s en de talloze meetings die hij organiseerde. Die hij, zo beaamde zaterdag werkelijk iedereen, elke keer weer perfect organiseerde. Willem kon van niets iets maken. Willem maakte Rodermarktwagens, tuinhuisjes en als het moest een knuffel voor één van zijn kinderen; van een spons en wat elastiekjes. Willem maakte alles. Willem kon met een beetje goede wil van stront een gebakje maken. En ondanks zijn inderdaad best indrukwekkende verschijning, was hij bovenal een lieve man. Een prima vent. Een geweldige vader. Dat bleek toen zijn kinderen zaterdag de bomvolle Pompstee toespraken. In elke zin, in elk woord klonk de bewondering door. De liefde. Ze waren, niemand uitgezonderd, zo trots als een pauw op hun ‘stoere, lieve papa’. De woorden van de dappere meiden gingen door merg en been. Sneden in de ziel van de aanwezigen en zetten iedereen met beide benen op de aarde. ‘Voor moeilijk doen is het leven veel te kort’, luidde een andere zin uit een van de liedjes die zaterdag gedraaid werd. ‘Geniet dus’. Het leek of iedereen zich dat, zaterdagmiddag om 13.45 uur, ten volle besefte. Het leven ís namelijk ook veel te kort om moeilijk te doen.
De meetings in Foxwolde waren happenings. Elke jaar weer. Uit binnen- en buitenland kwamen mensen naar Foxwolde. Vorig jaar ben ik zelf geweest. En ook ik had aanvankelijk dat vooroordeel. Welke? Dat je tenminste volledig getatoeëerd moest zijn om daar voet tussen de deur te krijgen. Dat je haar ‘anders’ moet zitten en dat je een baard moet hebben. Hoe anders was de werkelijkheid. In Foxwolde trof ik aardige mensen. Gewone mensen. Mensen met dezelfde passie en mensen die hielden van gezelligheid en van bijzondere muziek. Ik trof die zaterdag ook Willem, die zicht- en hoorbaar nog wat moeite had met de loodzware vrijdagnacht. In zijn loods, een heus museum, plofte hij op de bank. Hij vertelde wat, waarna zijn ogen dichtvielen. Toen gelukkig nog tijdelijk.
Het Old Style Weekend zal ongetwijfeld een vervolg krijgen. Maar voortaan wel zonder Willem. Zonder dé grote man. De grote regelaar. De doener. De man die zijn eigen auto’s maakte, want het kon Willem niet groot genoeg. Altijd weer zocht hij naar die ultieme uitdaging. Wat een ander voor schroot aanzag, bleek voor Willem waardevol. En altijd weer waren de resultaten verbluffend.
Willem is niet meer. Hij kreeg een indrukwekkend afscheid. Het is voor de nabestaanden te hopen dat zij ook nu, nu hun zoon, man en vader er echt niet meer is, gesteund blijven worden. Want leven zonder Wilm, dat zal onwerkelijk zijn.
Van Willem Niemeijer was maar één exemplaar.
Rust zacht.
Vincent Muskee

originele bericht