Trouwen en kapotte auto's = like rain on you're wedding day?

Met nog drie dagen te gaan is het echte aftellen begonnen.
Gelukkig is alles geregeld en hoeven we zelf niet zo heel veel meer te doen.
Over drie dagen gaan we dus echt trouwen.

Wow.

Tijd om alles te laten doordringen is er nog niet geweest, wat een onvoorstelbare rollercoaster waren de afgelopen jaren, maanden, weken en nu dagen.

Dat alles altijd anders gaat dan je probeert te plannen is al lang bekend, daar gaan we ons dan ook echt niet meer druk over maken.
Waar ik me wel druk over maak, is het weer!!

De weerberichten zijn niet bepaald stralend, en het idee dat ik(in mijn kort geknipte trouwjurk) moet verkleumen is niet mijn idee van de mooiste dag.


Maar als ik nu naar buiten kijk en zie dat het zonnetje al flink zijn best doet terwijl de voorspelling voor vandaag ook prut was, moeten we maar geloven dat de weermannen er gewoon geen idee van hebben, en een schietgebedje richting de weergoden doen.

Dat er twee auto's vorige week zeiden, bekijk het even lekker en we nu voor de honingmaan (wie bedenkt die stomme termen) op zijn minst een andere auto moeten aanschaffen en we dus weer druk zijn met totaal andere zaken dan ons zenuwachtig maken voor een trouwerij, onze trouwerij, is niet anders.

Ik volgde een poosje op fb wat 'Ik ga trouwen" pagina's en daar werd ik wel zenuwachtig van.
Je kan je inderdaad druk maken of oom Jaap in een glitterpak komt of tante Truus in een witte jurk en of iedereen wel in de juiste kleur paars komt.
Holy cow.
En twee jaar voor de datum huilen omdat je visagiste niet reageert of ze over twee jaar wel kan.
OH MAAI GUT.
Wel erg grappig maar wat sneu dat je drie jaar van je leven in de stress zit voor die ene dag.
Ik heb dan ook heel snel de pagina weer verlaten want ik werd er nogal rebels van.

Over een paar weekjes zal ik hier de foto's posten en het verhaal over het kort knippen van de trouwjurk toe lichten.
Tot zover het tipje van die sluier.

Nu maar even de stad in voor een dikke panty, want ik ga dus niet verkleumen, weer of geen weer.

Ik ben er klaar voor, let the sun shine!!

Please????

Ford 54

Man ruimt schuur op

Posted by Super Oldies on zaterdag 25 april 2015

Old Style legende

‘Wilm’ zorgt nog één keer voor reuring

Actueel

21 apr 2015

Kippenvel bij afscheid Willem Niemeijer
RODEN – Het vervelende is dat Willem Niemeijer, hij overleed afgelopen dinsdag op 48-jarige leeftijd- er zelf niets van mee kreeg. Hij zag niet die honderden, misschien wel duizenden mensen die hem zaterdag de laatste eer brachten. Langs de kant van de weg. Bij zijn geliefde Kleibos. In de Pompstee en op de begraafplaats. Zelden in de geschiedenis van Roden zal iemand op zo’n indrukwekkende manier – een stoet van ongeveer tweehonderd auto’s- een laatste tocht door Roden gemaakt hebben. Zo groots herdacht zijn. Ofwel: kippenvel. Tot ver, héél ver achter de oren. ‘Godverdomme, wat mooi’, zou hij zelf gezegd hebben, bij het zien van de mensenzee. Zeker weten.
Willem Niemeijer dus. Hij mocht maar 48 jaar worden. Dinsdag zou hij gedotterd worden. Een routineklusje. Vlak voor de operatie app’te Willem nog. Maakte hij grapjes. Had hij het over straks en volgende week. Over het Old Style Weekend in juni in Foxwolde. Over morgen en overmorgen. Maar Willem ging dood dinsdag. Voor ‘Wilm’ geen morgen of overmorgen meer. Geen Old Style Weekend. Geen plannen. Willem Niemeijer ligt sinds zaterdag op het kerkhof. Keihard, zoals het in het eerste lied tijdens de dienst ook klonk. ‘Het leven is een feest, maar soms ook zo donders hard.’
Een waarheid als een koe.
Willem Niemeijer moet een bijzondere man geweest zijn. Anders is de massale belangstelling voor zijn uitvaart niet te verklaren. Bertus Jansma noemde Willem ‘creatief en markant’ en refereerde aan het feit dat veel mensen toch eerst altijd wat vreemd tegen hem aankeken. Door dat haar en de tatoeages. ‘Maar dat was slechts de buitenkant’, zei Jansma. ‘Dat was alleen maar de buitenkant.’
Willem Niemeijer werd bekend door zijn passie voor Amerikaanse auto’s en de talloze meetings die hij organiseerde. Die hij, zo beaamde zaterdag werkelijk iedereen, elke keer weer perfect organiseerde. Willem kon van niets iets maken. Willem maakte Rodermarktwagens, tuinhuisjes en als het moest een knuffel voor één van zijn kinderen; van een spons en wat elastiekjes. Willem maakte alles. Willem kon met een beetje goede wil van stront een gebakje maken. En ondanks zijn inderdaad best indrukwekkende verschijning, was hij bovenal een lieve man. Een prima vent. Een geweldige vader. Dat bleek toen zijn kinderen zaterdag de bomvolle Pompstee toespraken. In elke zin, in elk woord klonk de bewondering door. De liefde. Ze waren, niemand uitgezonderd, zo trots als een pauw op hun ‘stoere, lieve papa’. De woorden van de dappere meiden gingen door merg en been. Sneden in de ziel van de aanwezigen en zetten iedereen met beide benen op de aarde. ‘Voor moeilijk doen is het leven veel te kort’, luidde een andere zin uit een van de liedjes die zaterdag gedraaid werd. ‘Geniet dus’. Het leek of iedereen zich dat, zaterdagmiddag om 13.45 uur, ten volle besefte. Het leven ís namelijk ook veel te kort om moeilijk te doen.
De meetings in Foxwolde waren happenings. Elke jaar weer. Uit binnen- en buitenland kwamen mensen naar Foxwolde. Vorig jaar ben ik zelf geweest. En ook ik had aanvankelijk dat vooroordeel. Welke? Dat je tenminste volledig getatoeëerd moest zijn om daar voet tussen de deur te krijgen. Dat je haar ‘anders’ moet zitten en dat je een baard moet hebben. Hoe anders was de werkelijkheid. In Foxwolde trof ik aardige mensen. Gewone mensen. Mensen met dezelfde passie en mensen die hielden van gezelligheid en van bijzondere muziek. Ik trof die zaterdag ook Willem, die zicht- en hoorbaar nog wat moeite had met de loodzware vrijdagnacht. In zijn loods, een heus museum, plofte hij op de bank. Hij vertelde wat, waarna zijn ogen dichtvielen. Toen gelukkig nog tijdelijk.
Het Old Style Weekend zal ongetwijfeld een vervolg krijgen. Maar voortaan wel zonder Willem. Zonder dé grote man. De grote regelaar. De doener. De man die zijn eigen auto’s maakte, want het kon Willem niet groot genoeg. Altijd weer zocht hij naar die ultieme uitdaging. Wat een ander voor schroot aanzag, bleek voor Willem waardevol. En altijd weer waren de resultaten verbluffend.
Willem is niet meer. Hij kreeg een indrukwekkend afscheid. Het is voor de nabestaanden te hopen dat zij ook nu, nu hun zoon, man en vader er echt niet meer is, gesteund blijven worden. Want leven zonder Wilm, dat zal onwerkelijk zijn.
Van Willem Niemeijer was maar één exemplaar.
Rust zacht.
Vincent Muskee

originele bericht

Deel twee, opruimen en verplaatsen

De schuur is leeg, klaar voor de Ford

Om de Ford in de schuur te krijgen moest de oprit leeg, verplaatsen van het antieke gereedschap naar de voortuin,

En nog wat antiek gereedschap aan de kant schuiven, deze wanmolen is te koop overigens, net als het andere antieke gereedschap

Onder het afdak buiten de inhoud van de schuur opgestapeld

En nog wat spullen verplaatst, wat verzamelt een mens wat, dit moet straks ook weer terug de schuur in

En daar was die dan

Beetje passen en meten, maar de schuur is gebouwd voor deze auto, dat gaat dus passen

Met beleid en cm voor cm

Hij staat! Of zij? 

Old Style

Het is alweer een paar weekenden geleden , maar wat hebben we genoten van een geweldig weekend Old Style in Foxwolde in onze oude Biod Bambi caravannetje.

Fiat

Oldtimers

Een heerlijk dagje mooi weer genieten en Oldtimers bekijken in Hoornsterzwaag op de American day