Een scootmobiel, de benen, de fiets, de auto, het vervoermiddel van een invalide.
Een scootmobiel geparkeerd in een hoekje van een zeer ruime flatportiek omdat de trotse bezitster van dit 'gevaarte' niet met de scootmobiel in de lift kan komen, niet op de galerij de bocht kan maken en niet de doorgang wil blokkeren op de galerij.
Om de lift in te kunnen moet er een zware deur open die niemand voor haar openhoudt, dat doet de eigenaresse van de scootmobiel zelf want ze wil niemand tot last zijn. Ze kan zich vasthouden aan de reling of aan deurposten als haar benen beginnen te trillen. Ze kan nog lopen en ze kan haar dochter een beetje helpen bij de verhuizing. Een kopje thee zetten lukt best, een sopje maken, een klein handje helpen zodat de dochter dit niet helemaal alleen hoeft te doen.
En nu staat er af en toe om de paar dagen een scootmobiel in een hoekje, waar niemand langs hoeft, waar geen doorgang is, in een loos hoekje van een portiek.
En iemand, iemand die in mijn ogen een ernstige beperking heeft (een zware sociale handicap), iemand beweert dat alle bewoners (*op werkdagen, tussen 13.00 en 16.00*????) last hebben van een gevaarte.
Of ze voortaan dit gevaarte maar even in de berging wil zetten.
Ik zou de schrijver van het briefje willen vragen om een dagje in een scootmobiel te gaan zitten. Om een dag lang pijn te hebben en vooruit een nachtje niet slapen van pijn erbij, maar dan ook niet zeuren.
Proberen om een veel te zware deur , naar je toe open te trekken terwijl je in een scootmobiel zit, een bochtje te draaien op zo'n gevaarte en weten dat je klem komt tussen reling en deur en niet meer voor of achteruit kan. Of een afstand te lopen waarvan je weet dat je dat niet kunt. En dan proberen om met je door MS aangetaste zenuwen, een loodzware deur open te trekken en je evenwicht bewaren, vriendelijk en netjes blijven, vijftig stappen naar de deur, je goed verbijten want je kan de scootmobiel niet op de galerij zetten.. Toe maar even flink zijn. We laten ons niet kennen.
Lieve briefschrijver het mag, echt. U mag een dagje ruilen En daarna krijgt u uw hoekje terug.
Daar mag u gaan staan zo lang u het hoekje nodig heeft, en vergeet niet om u daar heel diep te schamen.
(foto van briefje komt nog) En nog een brief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Alvast bedankt voor je reactie!