Strippen en slopen

Het strippen en slopen van de Otten is begonnen, het was prachtig weer gisteren en dat nodigde uit om alvast te beginnen. De caravan zou hoe dan ook niet meer te redden zijn, een milimeter polyester op volledig doorgerot hardboard met piepschuim.

Al een keer een poging gedaan tot restauratie zoals je ziet

Dus eerst alle verlichting eraf gehaald

Daarna de keuken en alle kastjes voorzichtig gedemonteerd want die gaan we hergebruiken

De ramen en het hang en sluitwerk eruit gehaald

Het leidingwerk en de contactpunten verwijderd

De sierstrips rondom van de caravan gehaald en vandaag gaat de caravan plat. Dit is zo leuk om te doen. Zaterdag de rommel afvoeren en dan kunnen we beginnen met opbouwen.

Wat minstens zo leuk was gisteren, nadat we hadden gegeten, ging de deurbel en stond de commissie van het Iepenloftspul (het open lucht spel/spelen/voorstelling) voor de deur, ze waren nieuwe mensen aan het zoeken voor de voorstelling van volgend jaar juni. Nu wonen we onderhand twee jaar in het dorp, zijn lid van de buurtvereniging en dachten toch bijna iedereen in het dorp te kennen. De heren die aanbelden wonen om de hoek en we kenden ze nog niet.

Maar goed, een leuk verhaal, blabla etc. Na tien minuten kletsen bij de voordeur een kop koffie aangeboden en zo zaten we even later in de achtertuin en hoorden wat en wie ze zochten. En dat klinkt zo leuk! Maar betekent dat superman, als hij ja gaat zeggen tegen de rol van Fryske George Clooney, dat we van februari tot eind juni bezet zijn met repetities, nazitten en voorstellingen.
Alsof we niks te doen hebben... Daar moeten we toch echt maar een paar nachtjes over gaan slapen.

De rommel wat opgeruimd want inmiddels was het half tien en konden we de schroefjes niet meer zien met onze inmiddels 40+ ogen, en ploften voor de tv...... Ja tv.
Sinds kort hebben we weer een kabel, omdat het abonnement na twee jaar verlengd kon worden en de internet/bellen +tv het zelfde kostte als hiervoor alleen internet en bellen, en de kinderen graag weer tv wilden, hebben we nu dus weer een aansluiting.

Nu zit de tv niet meer echt in ons systeem na jaren van tv-loos zijn maar voor de echte late uurtjes is het best leuk. Met name Discovery. Extreme car hoarders, top gear, extreme machine, how do they do it, en dat soort programma's. Smullen.

Gisteren dus extreme car hoarders en ik weet niet hoe het met andere mensen zit, maar wij worden helemaal gek als we dat zien. Een junkyard vol auto's en de car enthousiast freaks die met onderdelen van een oud lel een andere auto oplappen en ombouwen. DAT WIL IK OOK!!!!!, en dan bedenk ik me, dat doen wij ook!

Alleen gaat het niet zo makkelijk als op tv en hebben wij geen budgetten van 40.000 om dat in opdracht van een rijke stinkerd met winst voor elkaar te krijgen, en geen personeel, en geen garage, en geen fulltime betaald luizenleven om dat even te doen. From scrap, met niks, zonder budget, tijd, ruimte en personeel. Maar dank zij die tv, die programma's, krijgen we wel weer inspiratie, ontspanning en heel veel zin om verder te werken aan onze projekten..

Sponsors... u zeit welkom!!

I love it when a plan comes together

Schreef ik gister over de plannen van de voortzetting van Super Oldies, naaide daarna een rokje op maat en trok mijn op de markt gekochte topje aan wat dezelfde rood witte blokje had en kreeg ontzettend veel zin om in het zonnnetje op een terrasje van mijn kersverse man, het mooie weer, onze laatste dag zonder kinderen, van elkaar en wat lekker eten te genieten.

Nu kostte dat enige overredingskracht, man is namelijk alweer een week aan het zweten voor de baas en vind mijn kookkunsten van dien aard dat we nooit meer uit eten zouden gaan, maar gelukkig is hij nooit zo moeilijk en zaten we een half uur later in het wonderschone Grou op een terras.

Te zot voor woorden, een dorp 6 kilometer van onze woonplaats en 15 van onze vorige woonplaats en hier hadden we nog nooit gegeten.

We kregen een kaart met niet al te veel keus maar wat er op stond was allemaal zo aanlokkelijk dat we nauwelijks een keus konden maken.

Nu is er iets heel bijzonders als man en ik uit eten gaan, 99 van de 100 keer bestellen we precies hetzelfde, zo ook gisteren. Dat is lastig als je meerdere dingen van de kaart wilt proeven, dus bestelden we verschillende voorgerechten en verschillende nagerechten.
Breekbrood met tapenade aioli en kruidenboter, bruschetta met ham, vijgen en blauwe kaas.
Zo lekker dat we niet van elkaars bord konden proeven want het was al op voor we het in de gaten hadden.
Daarna een overheerlijkverukkelijke varkensnek, al klinkt schweinenacken in deze lekkerder, met mosterdcreme, pancetta en verse friet die ik zelfs lekker vond (ik lust geen patat)met een verse sla. Man, Man, wat was dat lekker!!!!
Het toetje was prima, klonk beter dan het smaakte maar dat lag niet aan het restaurant. Ik had me verheugd op de ananas gedrenkt in rum met kokosijs en verwachtte dat de ananas geflambeerd was waardoor de smaak uitelkaar barst, dat was niet het geval. Aangezien ik absoluut niet van ijs houd om de simpele reden dat ik ijskoud eten (en drinken) verafschuw, vond ik dit wat tegenvallen. De rum proefde ik ook minder dan gehoopt en de gore kwak slagroom verpestte de smaak van het kokosijs.
Gelukkig was het warm genoeg op het terras dat het ijs in gestaag tempo smolt dus was het prima in te nemen.
Hoe het frozen yoghurt toetje van man smaakte weet ik niet want dat was al weg voor ik op de helft van mijn bordje was.

Zo smullend van het eten en nagenietend met een dubbele espresso, die ook standaard in tweevoud word besteld na het eten, zagen we een Chevy Suburban rijden.
Man merkte droog op: " Hmm, van het geld waar ik nu auto van rijdt, kan ik ook wel een Amerikaan rijden".
Precies mijn idee!
Onlangs moesten we twee andere auto's aanschaffen omdat 1 op was en 2 niet betrouwbaar genoeg voor vakantie.
Auto 1, die was vervangen, kreeg meteen kuren en waren we 4 weken kwijt.
We reden een poosje in auto 2 en mistten een auto met trekhaak.
Omdat auto 1 ook niet zuinig is, schafte ik een bestelauto aan voor de zaak.
Zo besloten we gister, dat een amerikaan met dikke laadruimte, eventueel slaapruimte, met daarnaast het zuinige autootje 2 op hetzelfde neerkomt als nu drie auto's.


De Biod Bambi hebben we dit jaar niet uit de stalling gehad en achter een Amerikaan, als we al een caravan willen, komt een zelfbouw druppel. Een rijdend bed met keuken aan de buitenkant. We hebben ook nog een DE Waard en 4 aftandse festival tentjes.
Hoeveel ruimte heeft een mens nodig.



Een mini autootje met een klein tentje bleek meer dan genoeg dit jaar.
Dus.
Auto's 1 en 3 en caravan gaan op het net.
Auto twee blijft.
En wij gaan kijken naar een vette Amerikaan met laadruimte, belastingvrij, waar de de Waard in kan en voor kleine tripjes hebben we een zuinige auto met festivaltentjes.

De Ford 54 Customline wordt verder gecustimized en met de tijd komt daar de zelfbouwdruppel achter, volledig in style.

Wat een genot om na jaren van afbraak, stress en alleen maar dromen over hoe je iets wil, weer iets kan opbouwen en daarmee op een en dezelfde lijn zit.

I'm a happy gal.

Niks te klagen.

Soms loopt alles anders dan gepland. Dan kan je zeuren en mekkeren over hoe je het anders had gewild maar wij zeggen in Friesland, As it net kin sa as it mut, dan mut it mar sa as ik kin.

Zo was er in de eerste instantie geen vakantie, op het laatste moment weer wel.
De kinderen hadden al een vakantie gepland en die overlapte de onze.
Nu konden we niet samen met de jeugd op vakantie en bedachten we om dan samen te gaan.

Omdat er ook nog wat klusserij op de bovenverdieping en op het dak nodig was, konden we dat mooi in de eerste week van de vakantie doen.
En dan kan opeens je moeder een paar weken eerder dan gepland een nieuwe knie krijgen en heeft haar man net een week eerder een hernia operatie gehad.

Dan ben je taxi en verpleegster, dakdekker, tuinder, schilder, websitebouwer en vooral chef kok.
Na het buitje van gister zijn we nog niet klaar want het dakisolatie lag tot ver in het dorp gewaaid toen we thuiskwamen uit het ziekenhuis.

En nu is het prachtig klusweer.
Af en toe zon.
Een bloeiende tuin vol lavendel met uitzinnig blije hommels en bijen.
De pepers,

tomaten, aarbeien, vijgen, wijnbessen en pruimen groeien als het een lieve lust is, met als klap op de vuurpijl, de walnotenboompjes die spontaan uit de doppen kwamen opzetten na onze vakantie in Vianden afgelopen oktober. Ik heb de onsproten noten in bloembakken gedaan en nu staan er een stuk of tien mini boompjes in de tuin te vechten om ruimte.

En wij hebben vakantie.

Dit is genieten, geen stress om ouders die in de lappenmand zitten , want je rijdt er zo heen.
Geen stress dat je te laat bent voor de oogst uit eigen tuin, want die kan je nue eindeljk een keer zelf plukken en opeten. Niet bang hoeven te zijn dat je plantjes geen water krijgen, want regenen doet het toch wel... Onee, je kan ze zelf water geven.
De kat is blij! Alhoewel het beest tegen de buurvrouw net zo hard miauwt om zijn eten.

De bestellingen op de site waar ik nu eindelijk alle tijd voor heb, beginnen lekker te lopen.

We hoeven nergens heen, we moeten niks!
We kunnen de boel afmaken.
We hebben tijd om te genieten al het moois wat in de tuin groeit en bloeit, en we hebben de meest copuleuze zalige maaltijden waar geen 5 sterren restaurant aan kan tippen.

Me haz a happy!

Over 6 jaar is dit de oogst van eigen bomen.

Something old, something new

Something old, something new.

De nieuwe titel van de vernieuwde website Super Oldies

Zoals ik eerder vertelde zijn de plannen gewijzigd omtrent de emigratie en zijn we druk bezig met (nog steeds) de verbouwing en inrichten van nieuwe huis.
Omdat we nog wel wat jaartjes in Nederland blijven is het natuurlijk wel zo leuk om van je hobby je werk te maken. Oude spullen, rommelmarkten, veilingen, marktplaats en vakanties zijn bij uitstek de plaatsen om leuke dingen te vinden. Zo hebben we de afgelopen weken stad en land afgereist.

Op marktplaats vonden we een kast die we samen met een deel van het servies aan de andere kant van de afsluitdijk hebben opgehaald. En een nieuwe liefde was geboren.

Het Saks blau servies, gemaakt door Jeager, winterling, kahla, eisenberg en bavaria, pffffft.

Afgelopen week in Winterberg, waar mist, regen en een temperatuur van 10 graden ons verplichtte om uitstapjes te maken naar Antiekmarkten en andere leuke bezienswaardigheden, hebben we een verzameling van heb ik jou daar bij elkaar gesprokkeld. Nu staat de kast tjokvol met alle soorten Saks servies door elkaar.

Ik vraag me af, zouden we genoeg hebben aan 5 melkkannetjes in een huishouden waar niemand melk in de koffie heeft?

Voor deze stoel reden we driehonderd kilometer, nou ja, niet voor deze stoel maar voor een paar eetkamerstoelen die het net niet waren. Dit arme oude loeder stond vescholen in een hoekje en is werkelijk zo vaak opgelapt en doorgesleten dat het gilde..........neem mij mee!!!!! En zo geschiedde. Dit antieke object wordt mijn brei stoel naast de kachel. Alleen nog een schapenvel erover.

Haspel

Man man man, of vrouw, nadat we vorige week het hele huis over de kop hebben gehad,omdat er  namelijk heel nodig hier en daar een ander behang moest komen,  werd ik verliefd op een petrolblauwe chesterfield bank

en ik had mijn kast verkocht dus daar kwam plaats voor een waskast die straks in Wergea komt te staan, maar daar ook niet past dus ook weer verkocht moet later...

Om ruimte voor de bank en kast te maken en eens orde in de zooi te scheppen tijdens het behangen en reorganiseren kom je duizend en een ideeen tegen, voor later. Leuke stofjes, woonboeken, recepten, boeken, tijdschriften, nog meer tijdschriften, mooie plaatjes, prenten, foto lijsten, spullen, spullen en nog meer spullen. De oude pick up en singletjes die je dan moet draaien natuurlijk.

 Dan haal je op zondag uit een godvergetenplaats verweg een handige gootsteenbak van marktplaats om daarna een andere te vinden die mooier is, aan weer een andere kant van het land. Op de terugweg naar huis loop je tegen een vlooienmarkt aan die vreselijke leuke spullen heeft wat je allemaal wil hebben en erg nodig hebt ook en het verschrikkelijke virus hakt er weer in.... Inspiratie. Industrieel, brocant, oud, antiek, maf en met een fikse twist, we hebben zin om ons huis in te gaan richten ook al zijn we nog lang niet klaar.

 Oude zooi verkopen en nieuwe binneslepen, op quitte spelen of liever er iets aans verdienen. Een frisse wind door het interieur. Samen spullen uitzoeken, maken, combineren. Alle oude bagger en verleden van exen afschudden en niet mee zeulen naar nieuw huis. Van al die stofjes leuke dingen maken die niet nodig zijn maar wel leuk en wellicht ook op een volgende rommelmarkt verkocht kunnen worden. Inspiratie opdoen in blaadjes en op sites. Maar ook zelf het wiel opnieuw uitvinden want wil geen standaard. En dan heb je het toch druk... Met denken, rommelen, en komt er alleen maar meer zooi. Maar leuk is het wel.

Ik bedoel maar, wanneer heb jij voor het laatst een wasstamper en een DDR waslijn gekocht?

Zal ik nu speldenkussen maken van het te kleine chinese jurkje van mijn dochter, of maak ik er servetten van, of een kussentje, of van die hartjes? Moet ook nog een jurk naaien, kastje schuren, stoel oplappen, eendepate maken (zonder lever) spullen verkopen op MP en eerst een kop thee zetten en bijlezen. En zal ik nu wel of niet een ieniminminiboompje kopen voor die donkere dagen die kerst heten en we gewoon aan het werk zijn?

Wat een luxe problemen......

Voeken

Voeken.

Zoeken, voelen en vloeken, wat je overkomt als je onderweg de weg een beetje kwijt bent, volgens mijn broer.
Momenteel ben ik ook aan het voeken.

Nu ben ik niet op reis in die zin dat ik onderweg van plaats a naar b op vakantie ben maar wel ben ik op reis en is de bestemming onbekend.
Eindbestemming is wel bekend, zo dood als een pier aan het eind van mijn leven maar daartussen in ben ik van plan om nog wel wat andere reizen te maken.

De reis die we aan het voorbereiden waren is uitgesteld, emigreren naar die Heimat.
Dat betekent dat er eerst op een tussenstation  een jaartje of 5 wat tijd wordt gesleten, doorgebracht, gewacht, nuttig gemaakt. Dat is voeken.

Iedere 4 a 5 jaar pak ik mijn boeltje en begin weer ergens anders, 2013 ga ik voor de 13e keer verhuizen.  Ik draai mijn hand er niet meer voor om, binnen een paar dagen is alles gepakt en klaar.
Als ik een jaar niks te doen heb op dat gebied dan gooi ik de tuin wel om of krijgen alle muren een nieuwe kleur of behang, dat is het punt niet. Verhuizen vind, of vond ik altijd wel leuk.

Maar voeken is wel, dat ik voor het eerst in 20 jaar mijn draai begin te vinden. Niet aan een  "later " werk maar aan een nu. Het is voeken dat ik nu mijn plannen voor nu vorm geef en uitgerekend nu ga verhuizen.

Ik ben aan het voeken om te kijken hoe mijn nu ingepast kan worden in de verhuizing. Wel heerlijk dicht bij de stad en evengoed dichtbij waar nu mijn huis staat. Mijn gele KA-limero autootje brengt me wel waar ik wil. Voeken is best leuk.

Maar voeken is ook lastig, voeken is niet alleen het moment dat er herinneringen worden gemaakt.
Voeken is ook een moment dat er beslissingen worden genomen.

Voeken is een luxe probleem.