Posts tonen met het label lekker eten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label lekker eten. Alle posts tonen

woensdag

Over de poes die er met de soep vandoor ging.


 Ken je het verhaal van die appeltaart waar je een blogje over zou schrijven?

Die is bijna op.

Ergens vorige week besloot ik dat mijn werkplek moest verhuizen.  Mijn bureau stond aan de noordkant tegen de cv, ik had het steeds ijskoud en kachel maar loeien en energie vreten. De warmte kon behalve de pc en de achterkant van het bureau verwarmen, nergens naar toe.



Aan de andere kant van de kamer is het veel warmer. Het zonnetje schijnt naar binnen en de cv staat vrij, de houtkachel staat halverwege de kamer. Een ideale plek om lekker warm te zitten zonder energie te verspillen. Met hele dagen in huis zitten, aan de website werken, af en toe een blogje in elkaar draaien en de innerlijke mens voorzien van lekker eten, werd het tijd om de kamer te reorganiseren.

Wat dit met de appeltaart heeft te maken?

Nou, de kast moest een stukje opschuiven en  helemaal leeg, drie meter kast wel te verstaan.
En uiteraard vind je dan weer kookboeken,  drie meter kookboeken.
En als de kast dan is verplaatst, de houtkachel aan staat, je een bult appels en kastanjes hebt en nog heel veel energie overhebt (duh) en je werkplek heel fijn in het zonnetje tussen de cv en houtkachel is geplaatst. Dan ga je eens lekker in de oude kookboeken snuffelen.
En daar stond een recept met kastanjemeel!


Eigenwijs als we zijn droogden we de kastanjes niet zoals in het boek of in de schaarse webpagina's staat beschreven maar gooiden de kastanjes in een groot bakblik en legden dit op de kachel.
Het duurde niet lang of de velletjes waren erg makkelijk te pellen en de kastanjes droogden fijn in.
Een hele nacht op de nagloeiende kachel bleek voldoende.
Daarna stopte ik de kastanjes in de ouderwetse koffiemolen, die daarmee het loodje legde, en had 80 gram meel. Gelukkig hebben we nog een handmolen, en voordat ik gietijzer breek, zijn we zeker honderd jaar verder.

In plaats van 6 appels nam ik er 12.
Bij de appeltaart mix deed ik de 80 gram kastanjemeel
175 gram boter werd 210 (een pas aangebroken pakje, leek mij wel voldoende) en van twee eieren gebruikte ik iets meer den de helft voor het deeg en de rest om de taart te bestrijken. De suiker overschreed ik met 10 gram.

Beetje nattevingerwerk.

Het deeg werd niet heel stevig maar ik kreeg het in de ovale bakplaat en hield een heel klein beetje over voor decoratie.

De appels bestrooide ik flink met kaneel.
Er gingen twee lepels citroenmarmelade doorheen.
De rozijnen welde ik in whisky en voegde nog wat cranberry's toe.
En tot besluit nog twee handjes vol walnoten.

De rest als gebruikelijk en dat resulteerde in die prachtige taart die al bijna op was voor ik het op de foto kon zetten. En niet alleen prachtig, belangrijker,  overheerlijk, verrukkelijk, lekker.

Vanmiddag ga ik experimenteren met kastanjemeel, appels, vijgen en geitenkaas.
Eerder had ik al een vlug toetje in elkaar geflanst met deze ingrediënten en dat vroeg naar meer.



En het verzoek of ik het geheim van de jachtschotel wilde prijsgeven.

Lastig, deze was nog sneller op dan de appeltaart.

En eerlijk gezegd, weet ik het niet meer precies. Ik houd me nooit aan een recept en de meeste culinaire hoogstandjes ontstaan terwijl ik wat aan het experimenteren ben.

Ik had een ruime kilo sukade lapjes. (Oma's recept vraagt om restjes, maar die hebben we hier nooit).
De sukade lapjes zette ik op met wat verse knoflook, twee gesnipperde uien, een rode paprika en een paar minitomaatjes en verse peper uit eigen tuin.
Een flinke scheut rode wijn (halve fles), kruidnagel, laurierblad, kummel, kruizemunt,nootmuskaat, kaneel, gember, peper, chili, zout, paprikapoeder en jeneverbes. (gewoon de kruidenpotjes bij langs snuffelen en wat lekker ruikt en combineert, erin gooien).

ruim drie uur sudderen en het laatste half uur een dikke moes- appel meepruttelen zodat het vlees in een stevige saus zit.

Intussen aardappel in schijfjes snijden en koken.
Een paar (liefst, verschillende soorten) appels in partjes snijden.

Een ovenschaal met aardappelschijfjes beleggen.
Daar het vlees, gemengd met de verse appels, overheen gieten.
En als laatste een laagje aardappelschijfjes over het geheel leggen en een twintig minuten de oven inschuiven.

Dit maakte ik voor vier personen. (we waren samen, dus hield de helft apart voor een tweede keer smullen).


Als vooraf genoten we een overheerlijke uiensoep en het geheel deed ik in twee keer twee porties in ovenschaaltjes.


 Met het idee om de overgebleven soep en jachtschotel snel af te koelen en in de diepvries te doen voor een volgende keer, zette ik de schaaltjes even buiten.

Na een voldane maaltijd, een warm houtkacheltje een zware werkweek, word je dan om een uur of drie wakker op de bank en duik je, je bed in.....


De volgende ochtend.

Bleek dat de kat van de buren, de uiensoep had opgegeten.

De jachtschotel was gelukkig gered, maar hoefde niet meer in de diepvries. De invasie eters die avond had natuurlijk niet genoeg aan een portie dus maakte ik nieuwe uiensoep, vulde de jachtschotel aan met een kant en klare aardappelgratin met bospaddestoelen van de J.umbo en vulde het geheel aan met een kaasfondue.


maandag

Flammkuchen


Flammkuchen



Nog zo'n verukkelijk recept uit de duitse keuken.
Flammkuchen.
Flammkuchen vindt zijn oorsprong in de Duits-Franse grensstreek Elzas bij bakkers die een klein stukje deeg in de over legden om te zien of deze heet genoeg was om het brood te bakken.
Om nikst te verspillen belegden ze het dunne plakje deeg met wat uien en spek en zo onstond de Flammkuchen.

Ruim twintig jaar geleden nam ik eens een receptenboekje mee uit de Elzas waar het recept voor flammkuchen in stond.
Tot een jaar of drie aten we hier alleen de traditionele, met uien en spekjes, ik varieerde wel eens wat met het beleg maar veel verder dan wat spaanse peper toevoegen en creme fraiche vervangen door brie of roquefort kwam het eigenlijk niet.
De bodem maak ik meestal van plakjes hartige taartdeeg, de vierkante diepvries plakjes nog iets verder uitrollen, het deeg hoort bijna doorzichtig te zijn.
Aan elkaar geplakt en geheel passend over de plaat in de oven of losse plakjes als mini flammkuchen.

Tot drie jaar geleden, 
We waren in Erfurt op een terrasje en de flammkuchen stond in wel twintig variaties op de kaart.
De Flammkuchen is gelukkig ook ver buiten de Elzas doorgedrongen.
Ik bestelde de Flammkuchen met geitenkaas, walnoten , vijgen en honing.
Volgens mij heb ik zelden in mijn leven iets gegeten wat zo onvoorstelbaar verrukkelijk was.

Helaas heeft mijn vijgenboom dit jaar te weinig opbrengst gehad om de gang naar de tafel te halen, die paar die eraan hebben gezeten hebben de keuken niet gehaald omdat ik ze meteen wilde proeven, mjam mjam..

Vanmorgen moest ik even in het centrum zijn en parkeerde tegenover de groentenboer, druiven waren spotgoedkoop dus ik liep naar binnen en daar stonden vijgen, heel veel vijgen, lekkere verse vijgen. 10 voor 2 euro, dat was iets anders dan 1 vijg voor 80 cent in de supermarkt, als je al het geluk hebt om er een te vinden.

Je snapt wel wat er voor vanavond op het menu staat!!!

Als heerlijk voorgerecht, een flammkuchen met vijgen en verse walnoten die we vorige week hebben geraapt.
Als bijgerecht, rucola met vijgen en walnoten.
En toetje, vast iets met vijgen en walnoten, frans kaasje erbij...


dinsdag

Worsten zuigen?

Met het Oktoberfest voor de deur, speelt onze goedkoopste supermarkt daar weer handig op in door Duitse weken te organiseren, en dat vinden we fijn!

Want, Münchener worsten met hausgemachter senf, mjam mjam.
Thuringer worst.
Eierspatzle

En Braadhaantjes.....
Oh my dear, de Braadhaantjes, LEKKER!!!!
Gewoon kant en klaar de oven inschuiven en smullen maar.

Hiervoor hoef je dus niet naar onze Oosterburen of naar een Oktoberfest, maar kan je gewoon naar de Ldl en je kar volladen en de diepvries vullen.

De Weißwurst hoort traditioneel gezien, gekookt en in eigen kookvocht opgedient. Je snijdt ze in de lengte door, besmeert het met zoete mosterd en zuigt, of lepelt het vlees eruit.
Er zitten geen additieven in om ze houdbaar te maken en je zou ze in de ochtend voor 12 uur horen te eten omdat ze aan bederf onderhevig zijn.
Nu zal dat met de supermarktworst wel niet het geval zijn en ik bak ze ook liever want op een of andere manier vind ik een gebakken worst er toch appetijtelijker uitzien, maar dat terzijde.

Afgelopen zomer waren we met onze honeymoon in de Harz, hier huurden we een appartementje bij  hele aardige mensen, en wilden nog een dagje langer blijven. Dit was geen enkel probleem en we waren alweer lekker aan de wandel toen de eigenaresse van het huisje in grote paniek opbelde!
Ze hadden een boeking gekregen via de website en we moesten toch weg.
Het arme mens was helemaal in de stress en verontschuldigde zich duizendmaal.

Bij het huisje weer aangekomen pakten we onze spullen en we mochten niet weg, want de man des huizes was op de motor even naar de winkel om iets voor ons op te halen.
Nu hadden we eerder in gesprek met deze mensen verteld dat we zo dol waren op Duitse Worst en voornamelijk de  Weißwurst, wat ze eigenlijk lachend afdeden met " dat is niet van hier, dat is aus München". Komt die man dus even later op zijn motor terug, met twee verpakkingen Weißwurst en een grote pot Hausgemachter Senf in zijn rugzakje. Hilarisch, echt super lief. Ze vonden het zo sneu dat we alsnog moesten vertrekken en moesten de worsten mee nemen en beloven om terug te komen om met hun te barbequeen en boogschieten en/ of skiën komende winter. 



Nu waren we al dol op  Weißwurst, en met deze zoete mosterd erbij en deze herinnering, smaakt het nog weer beter. De pot mosterd was gesneuveld voor deze goed en wel halverwege was. Dus hoe blij dat deze nu ook gewoon in Nederland in het schap staat.

De herfst is nog nooit zo goed begonnen. 
 

De Lekkerste Uiensoep


Met de herfst voor de deur krijg ik altijd weer zin in lekkere volle soepen.
Wie ooit uiensoep in Frankrijk heeft gegeten weet ook dat de uiensoep uit een pakje maar een slap aftreksel is en niet te vergelijken is met de echte Uiensoep.

Welnu, na het lezen van onderstaande tips is voortaan jouw uiensoep minstens zo lekker en heb je geen pakjes meer nodig.

Wat je wel nodig hebt is een lekker brood, de Fransen gebruiken uiteraard een pain de campagne. Jij kan dit vervangen door een zelfgemaakt rond brood of een afbak; Turks brood of Franse uien-kaas breekbrood. Hier kan je ook mee variëren, een simpel stokbrood kan ook.

Je begint met een goede braadpan of liefst een gietijzeren pannetje.
En dan mijn favoriete ingrediënt waar je bijna ieder gerecht mee op smaak krijgt; spekjes!
Spekjes, bacon, spekjes,rookspek, buikspek, reepjes of blokjes, ik kan het elke dag wel eten, mjam mjam mjam. Bij de gele, elke dag beter, supermarkt hebben ze van die grote zakken, deze zijn ideaal (er gaan hier drie zakken door in de week) En wees niet bang voor calorieën, een mens heeft vet nodig en zolang je geen gevulde koeken eet en ladingen chips en fris consumeert, wordt je echt niet dik van spekjes.

Je begint dus met het heel langzaam uitbakken van een handjevol spekjes, heel langzaam!
Als je spekjes bijna geheel knapperig zijn en drijven in een lekkere laag spekvet, (mag ook gerust een klont roomboter en of olijfolie bij want je wil een lekker volle romige soep)
Voeg je naar smaak jouw favoriete kruiden toe.
Flink wat versgemalen peper, een teentje knoflook,
en naar keus:
Een eetlepel grove mosterd,
Of een theelepel paprika-en-of cayenne poeder (heel fijn gesneden vers is natuurlijk ook erg lekker)
Of wat fijn gesneden paddenstoelen en tuinkruiden toe,

Dit is maar net wat je in huis hebt en waar je op dat moment het meeste zin in hebt. Let wel, hier staat OF, ik zou het niet aanraden om er EN van te maken.
Vervolgens smoor je dit kort en dan voeg je drie grote uien toe die je in de tussentijd in ringen of snippers hebt gesneden, beide mag ook.
_zelf snijd ik vaak de heft van een ui in ringen en de laatste heft snipper ik, gaat lekker snel en voor je soep maakt het niet zoveel uit._

Je bakt het brood af en kookt een liter water terwijl langzaam de uien zacht worden.

Als de uien mooi lichtbruin zijn en zacht kan je wat bloem er door heen roeren en blijven roeren totdat de bloem is opgelost, dit kan je drie keer herhalen totdat het mengsel bijna geen vocht meer lijkt te bevatten. Doe dan je gekookte water erbij en je zal zien dat je soep al perfect is. (je mag natuurlijk ook geheel op zijn Frans even blussen met wat witte wijn, alleen blussen in dat geval, en laten inkoken totdat de alcohol is verdampt, daarna water toevoegen)

Proeven.
Eventueel wat lente ui of een half blokje groentebouillon erbij, de soep even laten staan en een paar keer roeren.

Het afbakbrood,
Bij het Turks brood; Snijd het brood in zijn geheel in twee helften, een onderkant en bovenkant.
De bodem leg je in een ronde ovenvaste schaal, hierop giet je de soep.
Je bedekt de soep met de bovenste helft van het brood en doet dan lekker veel geraspte kaas erover.
Dit gaat een minuut of 10 in de oven, totdat de bovenkant van het brood lekker knapperig is en de kaas gesmolten.
Voor het opdienen is het makkelijk als je van te voren de bovenkant in porties een beetje insnijdt (niet doorsnijden want dan verdrinkt je brood).

Bij het uien-breekbrood is het prettiger om een rechte schaal te nemen zodat je de bodem goed kan bedekken, verder dezelfde handeling. Omdat het breekbrood wat hoger is, kan je deze ook in drieën (lengte)snijden en het middelste stuk besmeren met wat roomkaas of in stukje snijden en croutons van bakken.

Als je geen oven hebt, dan kan je kant en klaar stokbrood bakken in een koekenpan, met wat kaas bestrooien, en op je soep leggen voor je het opdient. (

Ik vond dit recept in een oud Frans kookboek en heb dat enigszins naar eigen smaak aangepast.

En volgens Rowwen Heze is Soep van Gister, ook erg lekker!

Laat je weten hoe het gesmaakt heeft?

zondag

Appels, peren en vrolijke noten


 Je mag appels niet met peren vergelijken zegt men maar ze gaan prima samen, vind ik.

Vorig jaar hebben we een gigantische lading appels en peren geraapt die ik samen tot een soort appel-peren compote heb verwerkt.

Na drie dagen schillen en koken en in porties invriezen kon ik geen appel of peer meer zien maar dat weerhoud ons er niet van om dit jaar hetzelfde tripje weer te gaan maken.

De stoofperen kookte ik in rode wijn met een kaneelstokje, lekker traditioneel en hier en daar gingen er wat appel bij door.
De peren bleven lekker stevig en de appels werden moes. Een heerlijke combi. Af en toe een handjevol rozijnen of cranberries erbij en zo kwam de diepvries vol met een voorraad voor een heel jaar.



 Van alle walnoten die we raapten zijn er inmiddels 10 stuks uitgegroeid tot mini walnotenboompjes. Ze staan veel te dicht op elkaar want we hadden nooit verwacht dat de boompjes zo goed aan zouden slaan.

Omdat we totaal geen ruimte hebben voor 10 bomen had ik naar aanleiding van een schrijfsel van haar beloofd om een boompje te doneren voor in haar sneue tuintje.

Toen rees echter de vraag wanneer dat zou kunnen. Dan google je er wat op los en leer je dat je een walnotenboom mag verplanten als hij in rust is, dus als de blaadjes zijn gevallen, ergens tussen november en april.

Maar je leest dan ook dat bomen diep en breed wortelen (lees- probleem). De miniboompjes staan erg dicht op elkaar, of die een uitgraving gaan overleven is een geheel andere vraag. De boompjes schijnen ook nog eens snel te gaan bloeden en raken dan geinfecteerd.

Wat ook nog bijzonder boeiend is, de bomen hebben het liefst een andere boom nodig mits deze ergens in een straal van een kilometer in de buurt staat. Je hoeft dus niet twee bomen in je tuin. Wat ook niet aan te raden is als je geen grote tuin hebt.

Een notenboom kan wel 25 meter hoog worden.
Ook kan het wel 15 jaar duren voor er een noot verschijnt.
Maar een boom kan  zo´n 150 jaar oud worden, als je de tijd hebt, zal je dus nog 135 jaar noten kunnen eten. (noten zijn erg gezond dus je komt een heel eind als je ze eet).

Juglans is de Latijnse benaming voor Walnoot en is een verbastering van het Romeinse Iovis Glans, wat Jupiters eikel betekent. Dat zijn toch feitjes die erg grappig zijn.
Wat ook erg grappig is, omdat die bomen elkaar van grote afstand bestuiven, kan het maar zo zijn dat je van een gevallen noot, een totaal andere boomsoort krijgt, dan waar de noot afkomt.

Ik heb dus geen idee hoe groot de bomen worden, duurt het 3 of 15 jaar voor er noten aankomen?
Overleven ze de eerste winter?

Ze schijnen het best te gedijen in hun natuurlijke omgeving, tja, hoe breed kan je dat zien?

Zou houden van kleigrond, daarmee zit ik in ieder geval goed. En als we binnen drie jaar emigreren, gaan ze mee terug naar land van herkomst, mits ze dan niet al veel te groot zijn.

Over een paar weken is deze voorraad weer aangevuld en zullen er ongetwijfeld weer een paar ontspruiten. Laat me maar weten of je een paar verse noten wilt om zelf te ervaren of er een boom in jouw tuin gaat groeien.

Nog een fijne bijkomstigheid. De bomen zijn mooi, geven schaduw, noten, mjam mjam (en ubergezond, goed voor je hersenen)en vliegen hebben een gruwelijke hekel aan de geur van de boom en blijven uit de buurt. Je kan dus de hele zomer buiten onder de boom vertoeven zonder dat je wordt lekgeprikt! Misschien kan je je inwrijven met blad van de boom, dat het ook buiten je tuin vliegwerend werkt... Dat zoeken we op... wordt vervolgd.

zaterdag

Eierspätzle

Afgelopen week bracht iemand mij op het idee om een lekkere Duitse maaltijd te maken. Dit was naar aanleiding van de toestroom vluchtelingen die klaagden over de Duitste keuken. Nu kan ik me daar niks bij voorstellen want waar wij ook in Duitsland eten vind ik het altijd zalig  en dat gaat zover dat ik zelfs in Duitsland enkele kookboeken heb gekocht.

Met het bericht dat de vluchtelingen het Duitse eten niet lekker vonden, bedacht ik me dus dat ik nog Duitste kookboeken had en ging daar eens fijn in bladeren.

Wat ik niet wist was dat in een van de kookboeken een een Eierspätzle recept stond.

Jaren geleden schreef ik al eens over  Eierspätzle, in die tijd verscheen Eierspätzle  voorzichtig in de bekende goedkope Duitse winkel en wist men nauwelijks wat het was.

Ik plaatste een zelfbedacht Eierspätzle recept
en geloofde mijn ogen niet toen ik daarna een record aantal hits kreeg op deze pagina met mensen die zochten om een Eierspätzle recept.
Ik zocht het internet af en van de drie recepten die ik toen vond maakte ik deze pagina.waar ik alle recepten plaatste.



 Inmiddels zijn we jaren verder en voor de grap google ik net nog eens op Eierspätzle en zie ik mijn recept overgenomen door smulweb en andere kookgiganten en zijn er zowaar drie hele pagina's op google te vinden met recepten en vragen over Eierspätzle.


Het authentieke Duitse recept uit grootmoeders keuken wat ik in mijn kookboek vond, volgt hier.

Voor 4 personen.
500g aardappelen
200g spekblokjes (gerookt buikspek)
1el boter of olie
200ml bouillon en witte wijn
1el provenciaalse kruiden, zout, versgemalen peper
Snufje nootmuskaat
snufje cayennepeper
800gr gekookte spatzle
4 tomaten
50g gemengde tuinkruiden, (oregano, mellisse, basilicum)
boter om de ovenschaal in te vetten
250 gr geraspte Emmenthaler
uienringen.


1. Aardappelen wassen en in blokjes snijden.

2. Boter of olie in de pan verhitten en de aardappel-en spekblokjes onder vootdurend roeren 8-10 minuten aanbraden. De bouillon en wijn toevoegen en volledig laten inkoken.

3. Het aardappelmengsel kruiden met de Provenciaalse kruiden, zout, peper, nootmuskaat en cayennepeper.

4. Het aardappelmengsel met de Eierspätzle mengen, de ontvelde tomaten en de fijn gesneden kruiden mengen en in een ingevette ovenschaal overdoen. Met de geraspte kaas bestrooien en in de 200 graden voorverwamde oven ca. 15 minuten bakken.

5. Na de baktijd, de ovenschaal uitnemen en het geheel bestrooien met gefruitte uienringen.
Serveren met een grote gemengde salade.

Guten appetit.

En dan beweren dat Duitsers niet weten wat lekker is? nou ik weet wel beter!


vrijdag

I love it when a plan comes together

Schreef ik gister over de plannen van de voortzetting van Super Oldies, naaide daarna een rokje op maat en trok mijn op de markt gekochte topje aan wat dezelfde rood witte blokje had en kreeg ontzettend veel zin om in het zonnnetje op een terrasje van mijn kersverse man, het mooie weer, onze laatste dag zonder kinderen, van elkaar en wat lekker eten te genieten.

Nu kostte dat enige overredingskracht, man is namelijk alweer een week aan het zweten voor de baas en vind mijn kookkunsten van dien aard dat we nooit meer uit eten zouden gaan, maar gelukkig is hij nooit zo moeilijk en zaten we een half uur later in het wonderschone Grou op een terras.

Te zot voor woorden, een dorp 6 kilometer van onze woonplaats en 15 van onze vorige woonplaats en hier hadden we nog nooit gegeten.

We kregen een kaart met niet al te veel keus maar wat er op stond was allemaal zo aanlokkelijk dat we nauwelijks een keus konden maken.

Nu is er iets heel bijzonders als man en ik uit eten gaan, 99 van de 100 keer bestellen we precies hetzelfde, zo ook gisteren. Dat is lastig als je meerdere dingen van de kaart wilt proeven, dus bestelden we verschillende voorgerechten en verschillende nagerechten.
Breekbrood met tapenade aioli en kruidenboter, bruschetta met ham, vijgen en blauwe kaas.
Zo lekker dat we niet van elkaars bord konden proeven want het was al op voor we het in de gaten hadden.
Daarna een overheerlijkverukkelijke varkensnek, al klinkt schweinenacken in deze lekkerder, met mosterdcreme, pancetta en verse friet die ik zelfs lekker vond (ik lust geen patat)met een verse sla. Man, Man, wat was dat lekker!!!!
Het toetje was prima, klonk beter dan het smaakte maar dat lag niet aan het restaurant. Ik had me verheugd op de ananas gedrenkt in rum met kokosijs en verwachtte dat de ananas geflambeerd was waardoor de smaak uitelkaar barst, dat was niet het geval. Aangezien ik absoluut niet van ijs houd om de simpele reden dat ik ijskoud eten (en drinken) verafschuw, vond ik dit wat tegenvallen. De rum proefde ik ook minder dan gehoopt en de gore kwak slagroom verpestte de smaak van het kokosijs.
Gelukkig was het warm genoeg op het terras dat het ijs in gestaag tempo smolt dus was het prima in te nemen.
Hoe het frozen yoghurt toetje van man smaakte weet ik niet want dat was al weg voor ik op de helft van mijn bordje was.

Zo smullend van het eten en nagenietend met een dubbele espresso, die ook standaard in tweevoud word besteld na het eten, zagen we een Chevy Suburban rijden.
Man merkte droog op: " Hmm, van het geld waar ik nu auto van rijdt, kan ik ook wel een Amerikaan rijden".
Precies mijn idee!
Onlangs moesten we twee andere auto's aanschaffen omdat 1 op was en 2 niet betrouwbaar genoeg voor vakantie.
Auto 1, die was vervangen, kreeg meteen kuren en waren we 4 weken kwijt.
We reden een poosje in auto 2 en mistten een auto met trekhaak.
Omdat auto 1 ook niet zuinig is, schafte ik een bestelauto aan voor de zaak.
Zo besloten we gister, dat een amerikaan met dikke laadruimte, eventueel slaapruimte, met daarnaast het zuinige autootje 2 op hetzelfde neerkomt als nu drie auto's.


De Biod Bambi hebben we dit jaar niet uit de stalling gehad en achter een Amerikaan, als we al een caravan willen, komt een zelfbouw druppel. Een rijdend bed met keuken aan de buitenkant. We hebben ook nog een DE Waard en 4 aftandse festival tentjes.
Hoeveel ruimte heeft een mens nodig.



Een mini autootje met een klein tentje bleek meer dan genoeg dit jaar.
Dus.
Auto's 1 en 3 en caravan gaan op het net.
Auto twee blijft.
En wij gaan kijken naar een vette Amerikaan met laadruimte, belastingvrij, waar de de Waard in kan en voor kleine tripjes hebben we een zuinige auto met festivaltentjes.

De Ford 54 Customline wordt verder gecustimized en met de tijd komt daar de zelfbouwdruppel achter, volledig in style.

Wat een genot om na jaren van afbraak, stress en alleen maar dromen over hoe je iets wil, weer iets kan opbouwen en daarmee op een en dezelfde lijn zit.

I'm a happy gal.



donderdag

Hooikist, Hooimadam, Wonder Oven





Met de herfst voor de deur en de koude maanden in het verschiet was het hoog tijd om weer eens achter de naaimachine te kruipen. Geinspireerd op de hooikist, de hooimadam en de wonderoven, maakte ik een vierdelige set voor het warmhouden en nagaren van maaltijden.
Ideaal voor late eters en tijd en energiebesparend met als bijkomend voordeel dat het eten waanzinnig lekker smaakt omdat het heel zachtjes door gaart. Zo heb je niet het risico dat je eten aanbrandt en er kan niks gebeuren met je pannen als je even een uurtje weg moet, terwijl je eten staat te stomen. Na twee uur in de Warmhouder, hooikist of madam is je eten op perfecte temperatuur en  gaar. Je hoeft enkel je groenten of vlees op te zetten op de gebruikelijke wijze en zodra de kook erover is geweest of het vlees is aangebraden en geblust,  kan je het wegzetten en de tijd doet het werk voor je. Geen omkijken meer na. Ook ideaal voor soepen en sausen die een lange gaartijd nodig hebben en die je geen uren op het vuur wilt hebben staan. Voor deze gerechten is het wel te adviseren om na drie uur de pan te controleren en desgewenst even opnieuw op te warmen zodat je soep (bouillon, saus) heerlijk kan trekken.
De set zoals afgebeeld biedt plaats voor drie ronde ovenschalen. Te bestellen via facebook, contactformulier of een berichtje achterlaten op de pagina, kleur, formaat in overleg. Prijsindicatie: vanaf 25, -





vrijdag

Eierspätzle

Dit heerlijke deegwaar neem ik elke keer mee wanneer we in Duitsland zijn. De wintersporters onder ons kennen het vast wel van de piste. Lekker met spekjes en kaas.

Aanbevolen post

Dirndl, pruimentijd, slopen, bouwen en Rock&Roll

Tussen de bedrijven door een jurkje maken