Super Oldies: droomhuis

Posts tonen met het label droomhuis. Alle posts tonen

maandag

Bijna perfect.

Na enkele jaren het tweede weekend van Oktober in Vianden te zijn geweest op de notenmarkt,
hadden we bedacht om dit jaar een keer wat eerder te gaan zodat we nog wat mooi najaarsweer konden genieten, de verse appels konden plukken en uiteraard verse noten.

We boekten een huisje in Schonberg, op 100 km van Vianden, vlakbij of eigenlijk midden in de Vulkaaneifel. Het leuke van booking.com is dat je, eenmaal in het systeem, steeds de leukste aanbiedingen krijgt voor de plaatsen waar je eerder op hebt gezocht en zo kan je voor een minimaal budget een weekendje weg.

Vrijdag vertrokken we rond een uur of 15.00 en om 19.00 waren we bij onze plaats van bestemming. We hadden een huisje met kitchenette en kochten in de supermarkt nog snel wat avondeten.
Schweinenacken, zuurkool en rosti en zaten we voor 10 euro, een half uur later te smullen.

Na het eten een kopje koffie gezet en buiten op het bankje van de omgeving genoten.

Zaterdag zijn we in alle vroegte met een kofferbak vol lege tassen vertrokken naar Luxemburg om noten en fruit te plukken.
Vorig jaar hadden we een plaats ontdekt waar een compleet veld in onbruik was geraakt en waar we tassen vol met peren, appels en noten hebben geraapt. Vol goede moed gingen we daar weer heen en hadden in no time drie big shoppers vol heerlijke appels. De noten waren nog niet zo ver dat ze al op de grond lagen en langs de doorgaande wegen hadden we niet zoveel moed om daat aan takken te schudden of met stokken in de bomen te slaan, we hebben dit jaar dus niet zoveel noten kunnen rapen, maar ja je kan niet alles hebben. De beloofde stoofperen van vorig jaar waren helemaal nergens te bekennen, net als de pruimen. Als vervanging hebben we maar een struik met rozebottels leeggeplukt. Met in de diepvries drie zakken vlierbessen en een diepvrieszak vol bramen, hebben we meer dan genoeg om straks met de sapextractor een litertje of 40 sap voor limonade, wijn en jam te gaan maken.
De sapextractor heb ik nu een jaar of 5 en ieder jaar ben ik weer dolgelukkig dat ik die heb aangeschaft. Je hebt een veel grotere sap opbrengst, het is meteen steriel en je hoeft niet te zeven of te knoeien. Alleen de flessen schoonmaken en het liefst de extractor op de houtkachel en het huis ruikt lekker naar vers fruit, hout en gezelligheid, terwijl je alleen maar af en toe een flesje vult met sap en dat ding zelf het werk verder doet. Van de overgebleven most in de extractor kan je zelfs ook nog wijn maken, je verspilt dus helemaal niks.

We reden terug door de Vulkaan Eiffel en via een omleiding kwamen we in een dorpje waar een rommelmarkt was. Natuurlijk gingen we even kijken en liepen een rondje door het dorp. Als je al een jaar of 5 naar huisjes aan het kijken bent, dan is het alsof je er een extra zintuig voor krijgt en zodoende stonden we even later bij een burcht met een fantastisch uitzicht. Met het huisjes-kijken-droomhuis-virus reden we terug door de prachtige omgeving en,

besloten we dat we zondag terug zouden rijden via ons droomhuis wat we een paar weken terug hadden gezien op de Trovit-huizen-app.

De kofferbak was gevuld met gratis fruit.
De voorraad drank, tabak en benzine voor een prikkie aangevuld, dus die 400 kilometer omrijden hadden we er op voorhand al uit.

Bij de Weser aangekomen hebben we de auto geparkeerd en gekeken hoe groot dat Grundstuck nu werkelijk was. Met google maps kom je een heel eind maar in het echt is, een afstand wat je loopt en ziet, toch net even anders dan vanaf een plaatje.

We wisten dat het huis direkt aan de weg lag tussen de kalkwerken en de krachtcentrale.

Het huis heeft een grondstuk van 10.000m3 en ligt pal aan de Weser. Het grondstuk is smal en staat vol met appel-peren-en notenbomen. Daarvoor hadden we dus niet naar Luxemburg gehoeven.
We liepen lang de weg om te kijken waar boomgaard ophield en dat was een ruime 600 meter verderop wat betekent dat de lap grond gemiddeld 15 meter breed is op een schuine helling. De boomgaard was oud, overwoekerd en totaal onbegaanbaar tegen de schuine helling aangeplakt.
Vanaf de drukke doorgaande weg, ligt een fietspad met daarnaast een in onbruik geraakt spoor en direkt daarnaast een 15 meter afgrond naar de Weser waarop de boomgaard staat.

Tegenover het huis konden we zo de bos in wandelen.

Het huisje zelf was niks bijzonders.

Het uitzicht was inderdaad magnifiek. Eigenlijk was het precies zo als we ons hadden voorgesteld. Het is een huis, omgeving, grondstuk, boomgaard, alleenligging, uitzicht, infrastructuur, werkgelegenheid, mogelijkheid tot zelfvoorziening, afstand tot Nederland en prijs waar we van dromen, en toch is het 't net niet. Het ligt te dicht aan de (drukke)weg, de boomgaard ligt te scheef. Als er de mogelijkheid is om het veld naast de woning aan de andere kant erbij te kunnen kopen aanwezig is, dan zijn we verkocht. Als, .... eh, als we NU het geld zouden hebben en als het NU zou kunnen.

Helaas.
Of gelukkig, kunnen we nog een paar jaar van die heerlijke weekendjes weg en steeds dichter bij ons ultieme droomhuis komen.

vrijdag

Kraftwerk

Een paar jaar geleden reden we op speurtocht naar leuke huizen in Duitsland, langs de Weser.

Midden in het landschap vlakbij Hamelen staat een enorme krachtcentrale die grote witte condenspluimen over het heuvelachtige land blaast.

Vorige week kreeg ik een melding op mijn appje dat er op een kleine steenworp afstand van die centrale, ons droomhuis te koop staat. Voor een prikkie!

Op een stuk niemandsland tussen een kalkwerk en een kerncentrale, ganz frei en direkt aan de Weser met een enorm lap grond waar fruitbomen op staan en je kan vissen in je eigen tuin. Misschien zelfs wat chaletjes of blokhutjes voor Motorrijders of fietsers mogelijk maken want direkt aan de doorgaande weg.
Het leuke is dan dat je je onmiddelijk voor de geest kan halen, waar het huis precies staat en in welke bocht het ligt.

Wat dan wel weer heel jammer is, we moeten nog minstens drie jaar wachten voor we die kant uit kunnen. Plichten, kinderen en afbetalingen dwingen ons om deze droom uit te stellen of een andere gestalte te geven. Als het huis nu voor een kwart van dat prikkie te krijgen is, zouden we het misschien kunnen doen.

Wie wil nu niet dit uitzicht? Haha, schijnbaar niet zoveel mensen want men is niet zo happig om naast een kerncentrale te gaan wonen. Dus met een beetje geluk, komen er geen mensen op ons droomhuisje af en gaat de prijs nog wat naar beneden.

Dromen is zo leuk. En als ik lees bij andere emigreerders dan blijf ik geloven in het waarmaken van de dromen, in de tussentijd gaan we lekker verder met genieten in het platte Nee- duh- land. Want zoals mijn favoriete Quote van Marcus Aurelius; " het leven is, wat je gedachten ervan maken". Of op zijn Cruijfiaans; "Als je denkt dat het kan of denkt dat je het niet kan, heb je meestal gelijk".

zondag

Niks te klagen.

Soms loopt alles anders dan gepland. Dan kan je zeuren en mekkeren over hoe je het anders had gewild maar wij zeggen in Friesland, As it net kin sa as it mut, dan mut it mar sa as ik kin.

Zo was er in de eerste instantie geen vakantie, op het laatste moment weer wel.
De kinderen hadden al een vakantie gepland en die overlapte de onze.
Nu konden we niet samen met de jeugd op vakantie en bedachten we om dan samen te gaan.

Omdat er ook nog wat klusserij op de bovenverdieping en op het dak nodig was, konden we dat mooi in de eerste week van de vakantie doen.
En dan kan opeens je moeder een paar weken eerder dan gepland een nieuwe knie krijgen en heeft haar man net een week eerder een hernia operatie gehad.

Dan ben je taxi en verpleegster, dakdekker, tuinder, schilder, websitebouwer en vooral chef kok.
Na het buitje van gister zijn we nog niet klaar want het dakisolatie lag tot ver in het dorp gewaaid toen we thuiskwamen uit het ziekenhuis.

En nu is het prachtig klusweer.
Af en toe zon.
Een bloeiende tuin vol lavendel met uitzinnig blije hommels en bijen.
De pepers,

tomaten, aarbeien, vijgen, wijnbessen en pruimen groeien als het een lieve lust is, met als klap op de vuurpijl, de walnotenboompjes die spontaan uit de doppen kwamen opzetten na onze vakantie in Vianden afgelopen oktober. Ik heb de onsproten noten in bloembakken gedaan en nu staan er een stuk of tien mini boompjes in de tuin te vechten om ruimte.

En wij hebben vakantie.

Dit is genieten, geen stress om ouders die in de lappenmand zitten , want je rijdt er zo heen.
Geen stress dat je te laat bent voor de oogst uit eigen tuin, want die kan je nue eindeljk een keer zelf plukken en opeten. Niet bang hoeven te zijn dat je plantjes geen water krijgen, want regenen doet het toch wel... Onee, je kan ze zelf water geven.
De kat is blij! Alhoewel het beest tegen de buurvrouw net zo hard miauwt om zijn eten.

De bestellingen op de site

waar ik nu eindelijk alle tijd voor heb, beginnen lekker te lopen.

We hoeven nergens heen, we moeten niks!
We kunnen de boel afmaken.
We hebben tijd om te genieten al het moois wat in de tuin groeit en bloeit, en we hebben de meest copuleuze zalige maaltijden waar geen 5 sterren restaurant aan kan tippen.

Me haz a happy!

Over 6 jaar is dit de oogst van eigen bomen.

donderdag

Dream on

Terwijl ik de afgelopen weken druk was met planning en voorbereiding van het trouwfeest, was man alweer in zijn dromen aan het klussen aan onze toekomst, ooit, in Duitsland. Bij een trouwerij hoort een huwelijksreis en omdat we eigenlijk al een jaar niet samen weg waren geweest, voor ons ook een noodzakelijke reis. Man had dus al was huisjes gespot in de regio waar we vakantie gingen vieren en met de camera in de aanslag gingen we ouderwets op pad. Huis nummer een was een van de 11 miljoen leegstaande huizen in Duitsland, gelukkig keus genoeg.

Een proefritje van 2000 kilometer leerde dat de nieuwe auto nogal wat olie nam en rare bijgeluiden maakte.

Dat niet alle huizen op internet te vinden zijn is erg jammer, dit huis stond om de hoek bij het eerste en was een stekje waar we ons meteen helemaal op ons gemak voelden, niet te vinden helaas. De ligging, ruimte en tuin zou net aan de wensen kunnen voldoen, maar zonder prijs en gegevens over koop of sloop erg lastig om in te schatten of we er werkelijk iets mee kunnen.

Nog geen kilometer verderop in een bocht stond alweer een giga pand met grote tuin en werelds uitzicht, ook deze was niet te traceren op het net.

Een paar dagen later reden we wat rond en vanuit mijn ooghoek zag ik dit huis! In een dalletje met een giga grundstuck, de deur was geforceerd en binnen was alles eruit gesloopt.

Dit pand stond op een 150 meter er van af, ook leeg, en daarachter een schietvereniging. In de hoop dat de eigenaar van de schietvereniging ons meer kon vertellen over het leegstaande pand, hebben we er wat rondgewandeld en gezocht om een teken van leven. Helaas hebben we niemand kunnen vinden en bedachten om in het volgende dorp om informatie te gaan zoeken.

Doorgereden naar Stolberg, als de vakwerkhuisen wat onderhouden zijn en hier en daar een bloemetje, krijg je een idee hoe we het plaatje voor ons zien. Een beetje verbouwen vinden we leuk en dit soort huizen zijn met natuurlijke materialen uit de omgeving gemaakt, wat betekent dat het niet idioot duur hoeft te zijn, maar wel duurzaam.

Hier word je toch helemaal blij van?

Ook het (zoveelste) stationsgebouw stond leeg, geen makelaar te vinden, een dorp vol bejaarden, het hele dorp is na de Wende schitterend opgeknapt en onderhouden. Het schijnt het geboortedorp van Juliana van Stolberg te zijn, de moeder van Willem van Oranje. (deja-vu, kwamen we die niet al eens tegen in Vianden?) En kwamen we niet op onze eerste vakantiedag op zoek naar wat eten een clubgenoot van vrienden van ons tegen die uitbater van een hotel verderop was? De wereld is klein, echt klein. En Duitsland met 11 miljoen lege huizen ligt om de hoek. Per dag vertrekken 395 Nederlanders uit kil, koud, verhard en hufterig Holland om onder andere in Duitsland ( en scandinavie als goede tweede) in rust en respect met mens en natuur te gaan wonen.In Stolberg vonden we wel iets anders, iets waar we helamaal niet naar zochten. Twee vakwerkhuisjes in redelijke staat, midden in de straat, zonder grond. Maar wel leuk als uitvalsbasis om gericht te gaan zoeken naar ons droomhuis en de lokale bevolking te leren kennen. Misschien, heel misschien gaan we een bod doen en onze volgende vakanties daar doorbrengen. Van de buren zullen we geen last hebben en het massatoerisme is ver te zoeken, maar oh oh wat een schitterend dorp! Op een paar kilometer van de Harz en Thuringen, tussen paradijselijke steden als Quedlinburg en Wernigerode, ski- gebied op rij-afstand..... Wauw! En dat op 4 uur rijden van thuis. Het huis in het dalletje lag om 18.00 uur al volledig in de schaduw en ik wil toch echt, later als ik groot ben, de zon in mijn grote achtertuin zien ondergaan met heuvels en bos en beekje en koeien in de verte.

Het eten midden in de vrije natuur, een uur nagenieten in het zonnetje zonder een mens te zien, dat is genieten met een grote G. En dan behalve een tas boodschappen, een dolk en een brandertje bedenken waar je de sla in gaat doen? Toppunt van recyclen. Voor navigatie en internet om huizen te lokaliseren moesten we het een en ander aanschaffen in de grote Markt waar je nog net niet gek wordt als je tussen de overload van te veel van hetzelfde niet weet wat je moet kiezen, en heb je, wanneer je spontaan besluit te gaan picknicken, twee niet stuk te krijgen plastic verpakkingen in je auto liggen die prima dienst doen als slabakje. Nee ik ben Toch Niet Gek.

Nomnom, en wie heeft bestek nodig, als je een stuk schwarzwalder schinken of een broodje gebruikt om je vingers niet te verbranden? We hebben de smaak weer te pakken. To be continued...