Posts tonen met het label Liefde. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Liefde. Alle posts tonen

vrijdag

I love it when a plan comes together

Schreef ik gister over de plannen van de voortzetting van Super Oldies, naaide daarna een rokje op maat en trok mijn op de markt gekochte topje aan wat dezelfde rood witte blokje had en kreeg ontzettend veel zin om in het zonnnetje op een terrasje van mijn kersverse man, het mooie weer, onze laatste dag zonder kinderen, van elkaar en wat lekker eten te genieten.

Nu kostte dat enige overredingskracht, man is namelijk alweer een week aan het zweten voor de baas en vind mijn kookkunsten van dien aard dat we nooit meer uit eten zouden gaan, maar gelukkig is hij nooit zo moeilijk en zaten we een half uur later in het wonderschone Grou op een terras.

Te zot voor woorden, een dorp 6 kilometer van onze woonplaats en 15 van onze vorige woonplaats en hier hadden we nog nooit gegeten.

We kregen een kaart met niet al te veel keus maar wat er op stond was allemaal zo aanlokkelijk dat we nauwelijks een keus konden maken.

Nu is er iets heel bijzonders als man en ik uit eten gaan, 99 van de 100 keer bestellen we precies hetzelfde, zo ook gisteren. Dat is lastig als je meerdere dingen van de kaart wilt proeven, dus bestelden we verschillende voorgerechten en verschillende nagerechten.
Breekbrood met tapenade aioli en kruidenboter, bruschetta met ham, vijgen en blauwe kaas.
Zo lekker dat we niet van elkaars bord konden proeven want het was al op voor we het in de gaten hadden.
Daarna een overheerlijkverukkelijke varkensnek, al klinkt schweinenacken in deze lekkerder, met mosterdcreme, pancetta en verse friet die ik zelfs lekker vond (ik lust geen patat)met een verse sla. Man, Man, wat was dat lekker!!!!
Het toetje was prima, klonk beter dan het smaakte maar dat lag niet aan het restaurant. Ik had me verheugd op de ananas gedrenkt in rum met kokosijs en verwachtte dat de ananas geflambeerd was waardoor de smaak uitelkaar barst, dat was niet het geval. Aangezien ik absoluut niet van ijs houd om de simpele reden dat ik ijskoud eten (en drinken) verafschuw, vond ik dit wat tegenvallen. De rum proefde ik ook minder dan gehoopt en de gore kwak slagroom verpestte de smaak van het kokosijs.
Gelukkig was het warm genoeg op het terras dat het ijs in gestaag tempo smolt dus was het prima in te nemen.
Hoe het frozen yoghurt toetje van man smaakte weet ik niet want dat was al weg voor ik op de helft van mijn bordje was.

Zo smullend van het eten en nagenietend met een dubbele espresso, die ook standaard in tweevoud word besteld na het eten, zagen we een Chevy Suburban rijden.
Man merkte droog op: " Hmm, van het geld waar ik nu auto van rijdt, kan ik ook wel een Amerikaan rijden".
Precies mijn idee!
Onlangs moesten we twee andere auto's aanschaffen omdat 1 op was en 2 niet betrouwbaar genoeg voor vakantie.
Auto 1, die was vervangen, kreeg meteen kuren en waren we 4 weken kwijt.
We reden een poosje in auto 2 en mistten een auto met trekhaak.
Omdat auto 1 ook niet zuinig is, schafte ik een bestelauto aan voor de zaak.
Zo besloten we gister, dat een amerikaan met dikke laadruimte, eventueel slaapruimte, met daarnaast het zuinige autootje 2 op hetzelfde neerkomt als nu drie auto's.


De Biod Bambi hebben we dit jaar niet uit de stalling gehad en achter een Amerikaan, als we al een caravan willen, komt een zelfbouw druppel. Een rijdend bed met keuken aan de buitenkant. We hebben ook nog een DE Waard en 4 aftandse festival tentjes.
Hoeveel ruimte heeft een mens nodig.



Een mini autootje met een klein tentje bleek meer dan genoeg dit jaar.
Dus.
Auto's 1 en 3 en caravan gaan op het net.
Auto twee blijft.
En wij gaan kijken naar een vette Amerikaan met laadruimte, belastingvrij, waar de de Waard in kan en voor kleine tripjes hebben we een zuinige auto met festivaltentjes.

De Ford 54 Customline wordt verder gecustimized en met de tijd komt daar de zelfbouwdruppel achter, volledig in style.

Wat een genot om na jaren van afbraak, stress en alleen maar dromen over hoe je iets wil, weer iets kan opbouwen en daarmee op een en dezelfde lijn zit.

I'm a happy gal.



dinsdag

Super Oldies got married



28 mei 2014 liep ik in de kringloop tegen een trouwjurk aan, voor de grap paste ik deze en ik was verkocht. De trouwplannen lagen nog ergens op de plank en een datum was nog niet bekend. Door het enthousiasme van spontane dames die vroegen of ik ging trouwen, waarop ik zei;' tja dat is wel de bedoeling, een keer', heb ik de jurk gekocht en meegenomen. Maar ik wilde helemaal niet in een echte jurk trouwen, statig en niet kunnen bewegen, me ongemakkelijk voelen met een lange sleep en toeters en bellen, bah niks voor mij. Maar die jurk was wel geweldig. Omdat ik ook geen plek had voor de jurk en deze officieel niet gezien hoort voor de bruiloft, stalde ik deze bij mijn moeder. Uiteraard krijg je dan de vraag; ' wanneer zal het gaan gebeuren?' Waarop we lukraak een datum bedachten, het zou 15-05-15 worden. Mooie datum, precies tussen onze verjaardagen en 5 jaar nadat we elkaar voor het eerst weer tegenkwamen. Met deze datum in het achterhoofd moest er eerst nog heel veel gebeuren en lag de jurk op het logeerbed te wachten tot we zaken rondom het huis en andere toestanden konden afronden.
Eind februari was het zover, we hadden de papieren rond en konden de datum gaan vastleggen. Eerst de lokatie bespreken en de Band, dat was toch uiteindelijk het belangrijkste. De band kon...YES, echter de lokatie was bezet..... Bummer. Andere lokatie was eigenlijk geen optie. Op een afstand van 100 meter van ons huis staat een prachtige oude kerk die dienst doet als multifunctioneel centrum, een podium, een bar en officiele trouwlokatie. Dan wonen we ook nog eens in een geweldig dorp waar alle buren ook op het feest komen dus dan rest er niks dan de datum verschuiven. Dit gaf een paar extra weken om nog eens goed na te denken over de JURK. Ik zou deze alleen tijdens de ceremonie dragen en dan in de avond een rockabilly swingdress aan. Maar waarom niet de schaar in de jurk en daar een swingdress van maken? Met een moeder die coupeuse is moet dat niet heel erg moeilijk zijn. En zo ging de schaar in de jurk.
Na wat passen en meten, bijpassend jasje en handschoenen en tasje, nieuwe schoenen, fifties petticoat en bijpassende outfit voor man, waren we er 29 mei helemaal klaar voor. Precies een jaar na aanschaf van de jurk.
Het weer was dan niet zo zonnig, als het hele dorp de vlag voor je uithangt, dan schijnt het zonnetje echt wel en warm krijg je het daar ook van.
Dolle pret met fotoreportage

Vrouwen en auto's!

Mooi gefixt

En de dress was swingend!

The Surphonics hebben geweldig gespeeld en waarlijk iedereen ging uit zijn/haar dak en van jong tot oud is er geswingd en genoten. We hadden gevraagd om in kleding van 50' te komen en een vriendelijk verzoek op deze avond geen facebook. Ik heb geen mobieltje gezien en het was echt ouderwets gezellig zonder starende robots die in een andere dimensie verkeren. Het plezier van iedereen en de ontzettend leuke outfits was een grandioos kado!
Met dank aan Petra Beenhackker voor de foto's, Robert voor de auto, the Surphonics voor het super optreden, het beheer van de Bidler voor de lokatie en goede service, de plaatselijke slager die op koopavond om 5 uur de winkel sloot om voor ons de barbeque te verzorgen, de buren voor de vlaggen, en alle gasten voor het maken van deze fantastische dag!



Wil je ook een bruiloft op jouw manier en je niet gek laten maken door wat "hoort" of allerlei goedbedoelde adviezen waardoor je helemaal panisch wordt? Dan raad ik je onderstaand boekje aan, leuke tips en trouwen zoals jij dat wilt!

vrijdag

Hoe ouder hoe gekker


Het is voorjaar, blaadjes komen aan de bomen, bloemen gaan vrolijk bloeien, zonnetje erbij.
En ik ook.

Ieder jaar in April voelt het of ik net als de bomen, nieuw blad krijg.
In de winter ben ik net een bladloos kaal, koud, droef en naargeestig boompje zonder kleur.

En dan ga je weer naar buiten, krijg je zin aan allemaal leuke dingen.
En de hele wereld lijkt mooier.

Zit ik gisteren ff wat blogjes door te lezen, want ook dat is weer leuk! Kom ik bij mijn favoriete blogster een linkje tegen met de meest waanzinnig leuke jurken en accessoires.
In tien jaar heb ik nauwelijks omgekeken naar nieuwe kleren, een oude spijkerbroek en trui werkt prima en voor die enkel keer dat we 'op sjiieek' moeten, kom ik genoeg leuks tegen in de kringloop. Wat ik meestal ook zelf weer verkoop op de markt. Als je dat al jaren zo doet dan kijk je eigenlijk niet meer naar nieuw (duur of goedkope rommel).
Maar gisteren dus, terwijl ik in de aanloop naar onze trouwerij een beetje op hol begin te slaan, werd ik helemaal gek! Op een bepaald moment had ik voor 300 euro in mijn winkelmandje.
En dan allemaal dingen die ik of al heb, of maar 1x ga dragen, of altijd al heb willen hebben maar nooit ga dragen.. Nu zijn 5 paar schoenen in dezelfde kleur helemaal geen overbodige luxe, staat hartstikke gezellig in het overvolle schoenenrek, en bijpassend tasje dat is een must-have, ook al heb je al twee maar die zijn niet matching dus die tas die moet, en dan ook die schoenen natuurlijk.
Die ketting, ok die kan weg, voor 1 foto een ketting van 54 euro en de bijpassende speld van 40  is wat overdreven.
Nu was ik zelf een petticoat aan het naaien met prachtig kant, maar ja, dan zie je er een die al klaar is en de goede kleur heeft, zelfde kleur als de schoenen en de tas, en de zonnebril en de belachelijke ring. Dan heb je geen keus he! Dan moet dat in het winkelmandje.
En dan komt het moment van afrekenen.
123, ogen dicht..
klik.
En aangezien we geen ringen zouden uitwisselen, bracht die achterlijke ring, hij is echt belachelijk, me op een idee.
Als aanstaande man nu ook een achterlijke ring omdoet met iets wat hij leuk vindt, dan hebben we toch een ring om te wisselen en gaat dat ding daarna gewoon in een bakje en vissen we t er wel een keer weer uit als er een gelegenheid is.
En You Won't Believe What Happened Next!
En zo zat ik vannacht om 01.00 te mailen met een ontzettend leuk mens die binnen 2 minuten antwoord gaf op mijn vragen.
Normaal gesproken voelt geld uitgeven aan spullen die ik niet van plan ben om weer te verkopen, als een pijnlijke aangelegenheid en denk ik wel dertig keer na voor ik iets koop wat ik niet nodig heb.
Als iets stukgaat, repareer ik het of kijk in de kringloop voor een vervanging voor een paar dubbeltjes.
En nu heb ik zomaar heel veel geld uitgegeven aan allemaal dingen waar ik me buitengewoon blij over voel.
Komt dat door de lente of zijn dat verlate puberteit- of midlifecrisis- of trouwhormonen?
Ik lijk wel gek en herken mezelf niet meer.
Spring is in the air!
(maakt luchtsprongetje)

woensdag

The Beach Boys - Wouldn't It Be Nice



Degene die een persoonlijke uitnodiging heeft gekregen voor ons trouwfeest, vindt de tekst van de Beach Boys terug op de kaart.

Waarom?

Surfmuziek is leuk, vrolijk en ik, wij, worden er erg blij van.

Toen we nog maar pas verliefd waren en msn nog bestond... deden we wat alle verliefde pubers doen.
Ook al zijn deze verliefde pubers dik in de veertig..
We stuurden favoriete liedjes naar elkaar.
En laat dit nu het meest favoriete liedje zijn. Met een boodschap.

In dezelfde tijd was voor de driehondvijfennegenste keer 50 first dates op tv, waar ik nog steeds vreselijk om kan lachen en je dit nummer continu voorbij hoort komen.

En eerlijk is eerlijk, elke dag met mijn droomprins zonder wit paard voelt als een eerste date.

Daarom.

Wouldn't it be nice!

De voorbereidingen vorderen, de trouwdag komt dichterbij en wij hebben er zin aan!

vrijdag

Hoe het sprookje begon

Hoe het sprookje begon en de eerste stap.
Iedere reis begint met de eerste stap.

Wel hier begint de onze.
Er was eens....

Het sprookje begon in een kroeg genaamd  'de zevende hemel", op Hemelvaartsdag. Meer symbolisch kan bijna niet. Hier werden de super Oldies op slag verliefd.
Twee mensen die het na verschillende ervaringen, over één ding eens waren, samenwonen, trouwen, er nog een keer intrappen, NOOIT weer!
En zie hier, de trouwplannen zijn in de maak.
De emigratieplannen ook.
Niet samen zijn: geen optie.

En waar gaat de reis nu naar toe:
Wel de bestemming is bekend.
We zoeken een huis in Rheinland Pfalz, omgeving Trier.
Het huis is voor ons samen en de kinderen.
Onze tuin, of liever nog ons eigen bos willen we delen met mensen die net als wij een voorliefde hebben voor natuur, rust en ruimte. Nu denkt u misschien dat wij een camping of bed&breakfast willen beginnen maar dat is niet de bedoeling.
Wat we wel willen is land, veel land. Met huisjes, cabins, chalets, ferienwohnungen, finca's, blokhutten, what's in a name.
Oerdegelijk en origineel, willen wij je mee terug nemen in de tijd.
De goede oude tijd.
De nostalgische jaren herbeleven in een huisje in stijl.
Letterlijk een ouderwetse vakantie beleven.
Hierbij kun je denken aan de jaren twintig, een huis met smaak en liefde ingericht zonder enig modern snufje. Weelderige bloemen en pasteltinten.
Een huis uit de fifties, een juke box en rock&roll all over the place.
De sixties, flowerpower.
The seventies, compleet met oranje behang en bruin bankstel en daarbij de macramé niet vergeten. Een cassetterecorder met bandjes en een kleuren tv.
En niet te vergeten de eighties! Zwart-wit. Strak en modern, space was het woord. Met een cd speler en misschien wel een magnetron.
Verder willen we niet gaan, terug in de tijd betekent hier genieten van de luxe die in die jaren aanwezig was. Computers en high tec was nog ver weg. Mobiele telefonie daar konden we prima zonder. Msn, Hyves, Facebook, twitter, bloggen en e-mailen deden we nog niet.
Een weekje zoals het vroeger was, dat is wat we neer willen zetten.

Middels het bloggen houden we je op de hoogte houden van de stappen die we ondernemen om jullie over twee jaar te kunnen verwelkomen in ons vakantie paradijs.

Wordt vervolgd.

Aanbevolen post

Dirndl, pruimentijd, slopen, bouwen en Rock&Roll

Tussen de bedrijven door een jurkje maken