Flammkuchen

Flammkuchen

Nog zo'n verukkelijk recept uit de duitse keuken.

Flammkuchen.

Flammkuchen vindt zijn oorsprong in de Duits-Franse grensstreek Elzas bij bakkers die een klein stukje deeg in de over legden om te zien of deze heet genoeg was om het brood te bakken.

Om nikst te verspillen belegden ze het dunne plakje deeg met wat uien en spek en zo onstond de Flammkuchen.

Ruim twintig jaar geleden nam ik eens een receptenboekje mee uit de Elzas waar het recept voor flammkuchen in stond.

Tot een jaar of drie aten we hier alleen de traditionele, met uien en spekjes, ik varieerde wel eens wat met het beleg maar veel verder dan wat spaanse peper toevoegen en creme fraiche vervangen door brie of roquefort kwam het eigenlijk niet.

De bodem maak ik meestal van plakjes hartige taartdeeg, de vierkante diepvries plakjes nog iets verder uitrollen, het deeg hoort bijna doorzichtig te zijn.

Aan elkaar geplakt en geheel passend over de plaat in de oven of losse plakjes als mini flammkuchen.

Tot drie jaar geleden, 

We waren in Erfurt op een terrasje en de flammkuchen stond in wel twintig variaties op de kaart.

De Flammkuchen is gelukkig ook ver buiten de Elzas doorgedrongen.

Ik bestelde de Flammkuchen met geitenkaas, walnoten , vijgen en honing.

Volgens mij heb ik zelden in mijn leven iets gegeten wat zo onvoorstelbaar verrukkelijk was.

Helaas heeft mijn vijgenboom dit jaar te weinig opbrengst gehad om de gang naar de tafel te halen, die paar die eraan hebben gezeten hebben de keuken niet gehaald omdat ik ze meteen wilde proeven, mjam mjam..

Vanmorgen moest ik even in het centrum zijn en parkeerde tegenover de groentenboer, druiven waren spotgoedkoop dus ik liep naar binnen en daar stonden vijgen, heel veel vijgen, lekkere verse vijgen. 10 voor 2 euro, dat was iets anders dan 1 vijg voor 80 cent in de supermarkt, als je al het geluk hebt om er een te vinden.

Je snapt wel wat er voor vanavond op het menu staat!!!

Als heerlijk voorgerecht, een flammkuchen met vijgen en verse walnoten die we vorige week hebben geraapt.

Als bijgerecht, rucola met vijgen en walnoten.

En toetje, vast iets met vijgen en walnoten, frans kaasje erbij...

Bijna perfect.

Na enkele jaren het tweede weekend van Oktober in Vianden te zijn geweest op de notenmarkt,
hadden we bedacht om dit jaar een keer wat eerder te gaan zodat we nog wat mooi najaarsweer konden genieten, de verse appels konden plukken en uiteraard verse noten.

We boekten een huisje in Schonberg, op 100 km van Vianden, vlakbij of eigenlijk midden in de Vulkaaneifel. Het leuke van booking.com is dat je, eenmaal in het systeem, steeds de leukste aanbiedingen krijgt voor de plaatsen waar je eerder op hebt gezocht en zo kan je voor een minimaal budget een weekendje weg.

Vrijdag vertrokken we rond een uur of 15.00 en om 19.00 waren we bij onze plaats van bestemming. We hadden een huisje met kitchenette en kochten in de supermarkt nog snel wat avondeten.
Schweinenacken, zuurkool en rosti en zaten we voor 10 euro,  een half uur later  te smullen.

Na het eten een kopje koffie gezet en buiten op het bankje van de omgeving genoten.


Zaterdag zijn we in alle vroegte met een kofferbak vol lege tassen vertrokken naar Luxemburg om noten en fruit te plukken.
Vorig jaar hadden we een plaats ontdekt waar een compleet veld in onbruik was geraakt en waar we tassen vol met peren, appels en noten hebben geraapt. Vol goede moed gingen we daar weer heen en hadden in no time drie big shoppers vol heerlijke appels. De noten waren nog niet zo ver dat ze al op de grond lagen en langs de doorgaande wegen hadden we niet zoveel moed om daat aan takken te schudden of met stokken in de bomen te slaan, we hebben dit jaar dus niet zoveel noten kunnen rapen, maar ja je kan niet alles hebben. De beloofde stoofperen van vorig jaar waren helemaal nergens te bekennen, net als de pruimen. Als vervanging hebben we maar een struik met rozebottels leeggeplukt. Met in de diepvries drie zakken vlierbessen en een diepvrieszak vol bramen, hebben we meer dan genoeg om straks met de sapextractor een litertje of 40 sap voor limonade, wijn en jam te gaan maken.
De sapextractor heb ik nu een jaar of 5 en ieder jaar ben ik weer dolgelukkig dat ik die heb aangeschaft. Je hebt een veel grotere sap opbrengst, het is meteen steriel en je hoeft niet te zeven of te knoeien. Alleen de flessen schoonmaken en het liefst de extractor op de houtkachel en het huis ruikt  lekker naar vers fruit, hout en gezelligheid, terwijl je alleen maar af en toe een flesje vult met sap en dat ding zelf het werk verder doet. Van de overgebleven most in de extractor kan je zelfs ook nog wijn maken, je verspilt dus helemaal niks.

We reden terug door de Vulkaan Eiffel en via een omleiding kwamen we in een dorpje waar een rommelmarkt was. Natuurlijk gingen we even kijken en liepen een rondje door het dorp. Als je al een jaar of 5 naar huisjes aan het kijken bent, dan is het alsof je er een extra zintuig voor krijgt en zodoende stonden we even later bij een burcht met een fantastisch uitzicht. Met het huisjes-kijken-droomhuis-virus reden we terug door de prachtige omgeving en,

 besloten we dat we zondag terug zouden rijden via ons droomhuis wat we een paar weken terug hadden gezien op de Trovit-huizen-app.

De kofferbak was gevuld met gratis fruit.
De voorraad drank, tabak en benzine voor een prikkie aangevuld, dus die 400 kilometer omrijden hadden we er op voorhand al uit.

Bij de Weser aangekomen hebben we de auto geparkeerd en gekeken hoe groot dat Grundstuck nu werkelijk was. Met google maps kom je een heel eind maar in het echt is, een afstand wat je loopt en ziet, toch net even anders dan vanaf een plaatje.

 We wisten dat het huis direkt aan de weg lag  tussen de kalkwerken en de krachtcentrale.

Het huis heeft een grondstuk van 10.000m3 en ligt pal aan de Weser. Het grondstuk is smal en staat vol met appel-peren-en notenbomen. Daarvoor hadden we dus niet naar Luxemburg gehoeven.
We liepen lang de weg om te kijken waar boomgaard ophield en dat was een ruime 600 meter verderop wat betekent dat de lap grond gemiddeld 15 meter breed is op een schuine helling. De boomgaard was oud, overwoekerd en totaal onbegaanbaar tegen de schuine helling aangeplakt.
Vanaf de drukke doorgaande weg, ligt een fietspad met daarnaast een in onbruik geraakt spoor en direkt daarnaast een 15 meter afgrond naar de Weser waarop de boomgaard staat.

Tegenover het huis konden we zo de bos in wandelen.

Het huisje zelf was niks bijzonders.

Het uitzicht was inderdaad magnifiek. Eigenlijk was het precies zo als we ons hadden voorgesteld. Het is een huis, omgeving, grondstuk, boomgaard, alleenligging, uitzicht, infrastructuur, werkgelegenheid, mogelijkheid tot zelfvoorziening, afstand tot Nederland en prijs waar we van dromen, en toch is het 't net niet. Het ligt te dicht aan de (drukke)weg, de boomgaard ligt te scheef. Als er de mogelijkheid is om het veld naast de woning aan de andere kant erbij te kunnen kopen aanwezig is, dan zijn we verkocht. Als, .... eh, als we NU het geld zouden hebben en als het NU zou kunnen.


Helaas.
Of gelukkig, kunnen we nog een paar jaar van die heerlijke weekendjes weg en steeds dichter bij ons ultieme droomhuis komen.

Worsten zuigen?

Met het Oktoberfest voor de deur, speelt onze goedkoopste supermarkt daar weer handig op in door Duitse weken te organiseren, en dat vinden we fijn!

Want, Münchener worsten met hausgemachter senf, mjam mjam.
Thuringer worst.
Eierspatzle

En Braadhaantjes.....
Oh my dear, de Braadhaantjes, LEKKER!!!!
Gewoon kant en klaar de oven inschuiven en smullen maar.

Hiervoor hoef je dus niet naar onze Oosterburen of naar een Oktoberfest, maar kan je gewoon naar de Ldl en je kar volladen en de diepvries vullen.

De Weißwurst hoort traditioneel gezien, gekookt en in eigen kookvocht opgedient. Je snijdt ze in de lengte door, besmeert het met zoete mosterd en zuigt, of lepelt het vlees eruit.
Er zitten geen additieven in om ze houdbaar te maken en je zou ze in de ochtend voor 12 uur horen te eten omdat ze aan bederf onderhevig zijn.
Nu zal dat met de supermarktworst wel niet het geval zijn en ik bak ze ook liever want op een of andere manier vind ik een gebakken worst er toch appetijtelijker uitzien, maar dat terzijde.

Afgelopen zomer waren we met onze honeymoon in de Harz, hier huurden we een appartementje bij  hele aardige mensen, en wilden nog een dagje langer blijven. Dit was geen enkel probleem en we waren alweer lekker aan de wandel toen de eigenaresse van het huisje in grote paniek opbelde!
Ze hadden een boeking gekregen via de website en we moesten toch weg.
Het arme mens was helemaal in de stress en verontschuldigde zich duizendmaal.

Bij het huisje weer aangekomen pakten we onze spullen en we mochten niet weg, want de man des huizes was op de motor even naar de winkel om iets voor ons op te halen.
Nu hadden we eerder in gesprek met deze mensen verteld dat we zo dol waren op Duitse Worst en voornamelijk de  Weißwurst, wat ze eigenlijk lachend afdeden met " dat is niet van hier, dat is aus München". Komt die man dus even later op zijn motor terug, met twee verpakkingen Weißwurst en een grote pot Hausgemachter Senf in zijn rugzakje. Hilarisch, echt super lief. Ze vonden het zo sneu dat we alsnog moesten vertrekken en moesten de worsten mee nemen en beloven om terug te komen om met hun te barbequeen en boogschieten en/ of skiën komende winter. 

Nu waren we al dol op  Weißwurst, en met deze zoete mosterd erbij en deze herinnering, smaakt het nog weer beter. De pot mosterd was gesneuveld voor deze goed en wel halverwege was. Dus hoe blij dat deze nu ook gewoon in Nederland in het schap staat.

De herfst is nog nooit zo goed begonnen. 
 

Kraftwerk

Een paar jaar geleden reden we op speurtocht naar leuke huizen in Duitsland, langs de Weser.


Midden in het landschap vlakbij Hamelen staat een enorme krachtcentrale die grote witte condenspluimen over het heuvelachtige land blaast.


Vorige week kreeg ik een melding op mijn appje dat er op een kleine steenworp afstand van die centrale, ons droomhuis te koop staat. Voor een prikkie!

Op een stuk niemandsland tussen een kalkwerk en een kerncentrale, ganz frei en direkt aan de Weser met een enorm lap grond waar fruitbomen op staan en je kan vissen in je eigen tuin. Misschien zelfs wat chaletjes of blokhutjes voor Motorrijders of fietsers mogelijk maken want direkt aan de doorgaande weg.
Het leuke is dan dat je je onmiddelijk voor de geest kan halen, waar het huis precies staat en in welke bocht het ligt.
Wat dan wel weer heel jammer is, we moeten nog minstens drie jaar wachten voor we die kant uit kunnen. Plichten, kinderen en afbetalingen dwingen ons om deze droom uit te stellen of een andere gestalte te geven. Als het huis nu voor een kwart van dat prikkie te krijgen is, zouden we het misschien kunnen doen.


Wie wil nu niet dit uitzicht? Haha, schijnbaar niet zoveel mensen want men is niet zo happig om naast een kerncentrale te gaan wonen. Dus met een beetje geluk, komen er geen mensen op ons droomhuisje af en gaat de prijs nog wat naar beneden.

Dromen is zo leuk. En als ik lees bij andere emigreerders dan blijf ik geloven in het waarmaken van de dromen, in de tussentijd gaan we lekker verder met genieten in het platte Nee- duh- land. Want zoals mijn favoriete Quote van Marcus Aurelius; " het leven is, wat je gedachten ervan maken". Of op zijn Cruijfiaans; "Als je denkt dat het kan of denkt dat je het niet kan, heb je meestal gelijk".

Dirndl en Oktoberfest

Dirndls

Ieder jaar zo richting oktober zie ik bij mijn zoektermen het woord Dirndl verschijnen omdat ik ooit een blogje schreef over het maken van een Dirndl. In Oostenrijk en in Beieren zie je inderdaad nog wel eens dames lopen in een Dirndl en in zijn algemeenheid zie je door heel Duitsland de traditionele kledendrachten (trachten) in kleine winkeltjes hangen.

Wat mij dan opvalt is dat de Jurken nogal verschillen in kwaliteit en al dan niet versieringen en of schorten. Als je nu weet dat de Dirndl een variatie kent als klederdracht en als dienstbodekleding wat zijn oorsprong vindt in het eind van de 19eeuw, dan begrijp je ook dat een meisje, een deerne, een Dirndl dus, er anders uitzag dan een jonge dame die in kledendracht naar de kerk ging. De rijke dames gingen versierd met borduursels, mooie knopen, hoofddeksels en natuurlijk de traditonele kleuren uit die streek. Een dienstmeid hoefde  alleen een fatsoenlijke bedekking en functionele kleding wat soepel draagt met een mutsje om het haar te bedekken. Nu zijn de Dirndls  geniaal gemaakt met eindeloos verstevigde stiksels en naden meestal couture, en voor kwaliteit en comfort betaal je uiteraard meer dan voor confectie.

Het Oktoberfest in München kennen we tegenwoordig allemaal als het feest bij uitstek waar iedereen een keer per jaar in deze traditionele kleding naar toe gaat. Maar ook in het dagelijks leven komt de Dirndl terug in opkomst. En waarom ook niet. De jurken zijn gemaakt voor comfort en om mooi te zijn, dat is toch geweldig? De rug wordt licht aangesnoerd zodat je een korset functie hebt. Hiermee wordt je lende ondersteund als je zware bladen met bierpullen moet dragen en bijkomstig worden ook je borsten nog een goed ondersteund waarbij ze voller en mooier uitkomen, zonder dat je daar een dure bh voor hoeft aan te schaffen. De kleermakers uit 1870 wisten echt wel wat ze deden.

Als je een dirndl juist wil dragen met het Oktoberfest dan moet je het volgende onthouden, Je schort en waar je die dichtknoopt verraad of je vrijgezel, weduwe of maagd bent. Als jij de sleep (de schort) aan de rechterkant vast knoopt, geef je hiermee aan dat je getrouwd, verloofd of op een andere manier een vaste relatie hebt. Een sleep aan de linkerkant geeft aan dat je beschikbaar bent. Als je de sleep aan de voorkant vastknoopt, geeft dit aan dat je nog maagd bent. Een sleep aan de achterkant betekent dat je een weduwe bent.

Wil je voor het Oktoberfest nog een leuke Dirndl? In mt 34/36 heb ik er nog een stuk of 6.
Rose, beige, zachtgroen, zowel de Trachten (traditionele kledendracht, of geinspireerd op de kledendracht), als de Dirndl, de deerne, dienstmeid jurkjes.

Je kan natuurlijk ook een een Dirndl aanschaffen bij een carnavalswinkel en met een heidipruik oplopen,  hossen en polonaise lopen, je volproppen met worst en bier en op Carnavals-krakende-apres-ski-polonaise-meezingers-van-b-artiesten-bagger denken dat we nu ook Nederlandse Oktoberfeesten hebben.

_Ik vind het jammer, dat "wij Nederlanders" kampioen zijn in het belachelijk maken van,  in de eerste plaats  onszelf, en het wereldbeeld wat men dan bevestigd krijgt van "Nederlanders" . Het om zeep helpen van cultuur door alles in het absurde te trekken, of sterker nog volledig respectloos voorbijgaan aan de traditie, de waarde en betekenis van cultureel erfgoed. Dat men in Duitsland door de jaren heen de traditie heeft zelf ook heeft verlegd, wordt mooi geïllustreerd door prachtige filmpjes die ik vond, de massale toestroom van internationale zuipschuiten en partypeople maakt het Oktoberfeest tot een carnavalesk overbevolkt dronken nachtmerrie _

Dit jaar is het  182e Oktoberfest , van 19 september tot 4 oktober, in München waar het feest  om 12.00 uur op de eerste zaterdag na 15 september begint volgens de traditie en eindigt  op de eerste zondag van oktober.

Oktoberfest 1953


Het Oktoberfest is ontstaan in 1810  ter ere van de bruiloft van prinses Theresia van Saksen- Hildburghausen en kroonprins Lodewijk van Beieren. De Dirndls komen uit 1870, de eerste 100 jaar van het Oktoberfeest liep er waarschijnlijk nog niemand in een Dirndl of Lederhosen, maar dat terzijde.

Oktoberfest 1957

Na het openmaken van het eerste biervat door de burgemeester barst het feest los.
Het staat in de wet beschreven dat in de biergarten (14 tenten) Alleen bier wat in München is gebrouwen, wordt geschonken. Dit natuurlijk in een literpul ( maß).

 Oktoberfest 1959

Zaterdag om 10 uur in de ochtend begint het feest en duurt dagelijks tot  half twaalf 's nachts. De eerste zondag van het Oktoberfest staat bol van tradities. Eerst wonen de burgemeesters en wethouders van de stad München de mis bij. Daarna is het tijd voor de zondagse parade met karren met paarden en marcherende blaaskapellen. De blaaskapellen zijn ook (officieel) de enige muzikanten tijdens het Oktoberfest.

Oktoberfest 1962

 Oktoberfest 1963

Oktoberfest 1964

Oktoberfest 1968

Ik wilde nog een filmpje toevoegen van Oktoberfeesten van tegenwoordig, maar helaal kon ik geen enkel leuk filmpje vinden. Ze duren of een half uur, of het zijn compilaties van kotsende dronkelappen en gillende kermis. Van traditioneel volksfeest naar massahysterisch werelds grootste volksfeest, naar mijn mening volledig uit de hand gelopen en verre van leuk.


Niet alleen in Munchen zijn er feesten in september en oktober, overal door Duitsland zie je Oogstfeesten, Bierfeesten, Oktoberfeesten, vieren dat de natuur alle rijpe vruchten afwerpt, de dieren slachten voor de winter, eten inmaken. Afscheid nemen van de zomer en vieren dat de weckpotten, biervaten, wijnflessen gevuld zijn.  

 _maar dat zal de meeste een Worst zijn__

September, een tijd voor de oogst

September, een tijd voor de oogst.
Meteen denk ik aan Nederwiedewiedewiet, na het schrijven van dit zinnetje maar dat komt omdat ik vroeger Doe Maar fan was en heeft niks met mijn oogst te maken.

Nadat we afgelopen zondag de Otten caravan hebben opgehaald en we druk aan het brainstormen gingen over de inrichting van de teardrop en het wel of niet oplappen van de Biod, kregen we toch nog erg zin aan vakantie.

De afgelopen zomer liep alles anders en zijn we behalve een kort weekendje niet weggeweest.

Tot nu toe gingen we wel ieder jaar in September naar Rock & Roll Street op Terschelling en in oktober naar Vianden naar de notenmarkt. De leukste uitstapjes zo na de zomervakantie en voordat de herfst invalt. Al hoewel, echte herfst zoals ik me dat van vroeger herinner, hebben we allang niet meer. Het is nu vaak een Indian summer die overloopt in een twee maanden winter waarna het voorjaar vreselijk traag op gang komt. Alsof de herfst (lees kwakkelweer) zich verplaatst heeft naar het voorjaar. Je hoort mij daar niet over klagen.

Vorig jaar hebben we in Vianden zoveel noten geraapt dat er nog een voorraad aanwezig is.

En stoofperen in een hoeveelheid dat we gister nog maar een portie uit de diepvries hebben getrokken.
Er liggen nog drie porties.

Met september voor de deur en twee caravans in aan-en opbouw, hebben we zin om weer te gaan.

Je begrijpt dat je in oktober wel een droge caravan moet hebben om uberhaupt te kunnen genieten want nat en koud is niet fijn, ook al schijnt overdag de zon, in de avond als alles klam wordt en de temperatuur daalt wil je echt niet meer in een tentje liggen. Toen we vorig jaar het grondzeil na een weekend kamperen uit de voortent haalden, hebben we die eerst in de beek gegooid en over de brug gehangen. Er zat wel 10 kilo blubber in.

Terschelling gaan we over slaan, een weekendje feestvieren kost een vermogen en we hebben de tijd ook niet.
Na tegenvallend marktbezoek zullen we de eerste zaterdag van september naar Bakkeveen moeten gaan en de eerste zaterdag van Oktober ook. Dat heet de snertmarkt en is de laatste buitenmarkt van het seizoen. Vorig jaar kregen we een kop snert, terwijl het 20 graden was in het najaarszonnetje.
Daar hoef je echt niet voor op vakantie.

Dit jaar heb ik voor de september en oktober markt een paar dirndl jurkjes voor de verkoop, ______deze zet ik vandaag op morgen ook op Marktplaats, zie link onder dit blog_____________
we zouden ook nog naar het Oktoberfest kunnen gaan (wel naar Duitsland uiteraard). Heerlijk al die vooruitzichten. Wat wel en wat niet. En welk weekend doen we dan wat? Op voorhand al weer te weinig weekenden.

Wederom weer allemaal luxe problemen.

Nu het nog mooi weer is, groeien de appels, peren, druiven, pruimen, bramen, vlier en walnoten nog even lekker door en om al dat heerlijks te plukken en tot wijn, compote, sap, siroop en voorraad klaar te maken, hebben we ook nog twee weekenden nodig.
Een weekend lang door de heuvels wandelen met tassen en tassen vol lekkers wat anders weg ligt te rotten, is de ultieme kick!

In september moeten we dus oogsten, eerst op de markt, de voorraad spullen verkopen waar we dit jaar niet aan toe zijn gekomen.
De caravan in dusdanige staat maken dat we droog kunnen kamperen eind september of begin oktober.
En dan de vruchten plukken, letterlijk, van het hard werken van het afgelopen jaar.

Te beginnen vandaag met de pruimen uit eigen tuin en een begin maken met strippen van de Otten zodat die het komend weekend als kaal chassis kan worden verplaatst naar werkplaats en de Biod ervoor terug kan om te worden bekleed met nieuwe skai en isolatie.

Bier en Tieten

De afgelopen dagen ben ik druk bezig met de herinrichting van dit blog en was ik me aan het verdiepen in de online verkopers en de affiliate miljonairs. Alsof iemand gelooft dat je met het klikken op advertenties en affiliate rijk kan worden. Toch zullen alle figuren die jou vertellen dat je rijk kan worden, dit zelf waarschijnlijk wel bereiken met de verkoop van hun mooie verhaal.

En als je een lange adem hebt en stug blijft volhouden dan tikken die drie centen per maand vanzelf een keer aan en kan het misschien wel een tientje worden.

Dus heb ik braaf de advertenties volgens de google richtlijnen neergezet en warempel, had ik vorige maand 0 kliks op de advertenties, deze week had ik er 2!!!!! ( na goedkeuring kan dat wel eens 0,05 cent worden als dat zo doorgaat!! YES)
Zo... Ik word rijk man.


Heel veel verschillende adverteerders of affiliate wordt ook afgeraden dus stofte ik mijn bol. pantnerprogramma maar eens af en ging even serieus kijken of ik het te veel aan aanbod kon schrappen maar wel datgeen kunnen aanbieden waar ik zelf in geloof.

Wie schrijft die blijft, en lezen blijft leuk, dus wil ik me met het aanbieden van boeken, beperken tot  de boeken die ik zelf lees, heb gelezen of wil lezen.

 Met  in het achterhoofd een van mijn meest gelezen blogjes, zocht ik naar een kookboek waar misschien eierspatzle in staat en kwam ik bij een boekje uit waarvan ik denk dat het gaat scoren!

Bier en Tieten, dat wil tot iedere man, en dit boekje belooft simpele gerechten voor de alleenstaande man, simpele gerechten die je vanaf de E-reader of I-dinges zo kan maken, met Helena die heel bevallig met haar blote Tieten op de cover staat. En dat voor maar 2,-!

Kijk dat wil ik wel verkopen, wat mijn opbrengst daarvan zal zijn, geen idee maar de lol die ik er al van heb is onbetaalbaar.

Dus mannen of vrouw met single vrienden of broers. Koop dit boek en laat me weten of het leuk is.

Van de duitse boeken die ik kocht kan ik alvast zeggen dat we regelmatig smullen van de duitse keuken, en voor ons als emigreerders in spe is het alvast een leuke manier om het Duits wat te oefenen. Iedereen blij. Toch?

Alleen jammer dat mein eigene mann geen boeken leest vanaf pads en dingessen, voor hem zal ik zelf Helena spelen, zonder foto's. In de regel zijn de duitse recepten ook wel genoeg voor 1,5 eters.

Dream on

Terwijl ik de afgelopen weken druk was met planning en voorbereiding van het trouwfeest, was man alweer in zijn dromen aan het klussen aan onze toekomst, ooit, in Duitsland.  Bij een trouwerij hoort een huwelijksreis en omdat we eigenlijk al een jaar niet samen weg waren geweest, voor ons ook een noodzakelijke reis. Man had dus al was huisjes gespot in de regio waar we vakantie gingen vieren en met de camera in de aanslag gingen we ouderwets op pad. Huis nummer een was een van de 11 miljoen leegstaande huizen in Duitsland, gelukkig keus genoeg.

Een proefritje van 2000 kilometer leerde dat de nieuwe auto nogal wat olie nam en rare bijgeluiden maakte.

Dat niet alle huizen op internet te vinden zijn is erg jammer, dit huis stond om de hoek bij het eerste en was een stekje waar we ons meteen helemaal op ons gemak voelden, niet te vinden helaas. De ligging, ruimte en tuin zou net  aan de wensen kunnen voldoen, maar zonder prijs en gegevens over koop of sloop erg lastig om in te schatten of we er werkelijk iets mee kunnen.

Nog geen kilometer verderop in een bocht stond alweer een giga pand met grote tuin en werelds uitzicht, ook deze was niet te traceren op het net.

Een paar dagen later reden we wat rond en vanuit mijn ooghoek zag ik dit huis! In een dalletje met een giga grundstuck, de deur was geforceerd en binnen was alles eruit gesloopt.

Dit pand stond op een 150 meter er van af, ook leeg, en daarachter een schietvereniging. In de hoop dat de eigenaar van de schietvereniging ons meer kon vertellen over het leegstaande pand, hebben we er wat rondgewandeld en gezocht om een teken van leven. Helaas hebben we niemand kunnen vinden en bedachten om in het volgende dorp om informatie te gaan zoeken.

Doorgereden naar Stolberg, als de vakwerkhuisen wat onderhouden zijn en hier en daar een bloemetje, krijg je een idee hoe we het plaatje voor ons zien. Een beetje verbouwen vinden we leuk en dit soort huizen zijn met natuurlijke materialen uit de omgeving gemaakt, wat betekent dat het niet idioot duur hoeft te zijn, maar wel duurzaam.

Hier word je toch helemaal blij van?

Ook het (zoveelste) stationsgebouw stond leeg, geen makelaar te vinden, een dorp vol bejaarden, het hele dorp is na de Wende schitterend opgeknapt en onderhouden. Het schijnt het geboortedorp van Juliana van Stolberg te zijn, de moeder van Willem van Oranje. (deja-vu, kwamen we die niet al eens  tegen in Vianden?) En kwamen we niet op onze eerste vakantiedag op zoek naar wat eten een clubgenoot van vrienden van ons tegen die uitbater van een hotel verderop was? De wereld is klein, echt klein. En Duitsland met 11 miljoen lege huizen ligt om de hoek. Per dag vertrekken 395 Nederlanders uit kil, koud, verhard en hufterig Holland om onder andere in Duitsland ( en scandinavie als goede tweede) in rust en respect met mens en natuur te gaan wonen.In Stolberg vonden we wel iets anders, iets waar we helamaal niet naar zochten. Twee vakwerkhuisjes in redelijke staat, midden in de straat, zonder grond. Maar wel leuk als uitvalsbasis om gericht te gaan zoeken naar ons droomhuis en de lokale bevolking te leren kennen. Misschien, heel misschien gaan we een bod doen en onze volgende vakanties daar doorbrengen. Van de buren zullen we geen last hebben en het massatoerisme is ver te zoeken, maar oh oh wat een schitterend dorp! Op een paar kilometer van de Harz en Thuringen, tussen paradijselijke steden als Quedlinburg en Wernigerode, ski- gebied op rij-afstand..... Wauw! En dat op 4 uur rijden van thuis. Het huis in het dalletje lag om 18.00 uur al volledig in de schaduw en ik wil toch echt, later als ik groot ben, de zon in mijn grote achtertuin zien ondergaan met heuvels en bos en beekje en koeien in de verte.

Het eten midden in de vrije natuur, een uur nagenieten in het zonnetje zonder een mens te zien, dat is genieten met een grote G. En dan behalve een tas boodschappen, een dolk en een brandertje bedenken waar je de sla in gaat doen? Toppunt van recyclen. Voor navigatie en internet om huizen te lokaliseren moesten we het een en ander aanschaffen in de grote Markt waar je nog net niet gek wordt als je tussen de overload van te veel van hetzelfde niet weet wat je moet kiezen, en heb je, wanneer je spontaan besluit te gaan picknicken,  twee niet stuk te krijgen plastic verpakkingen in je auto liggen die prima dienst doen als slabakje. Nee ik ben Toch Niet Gek.

Nomnom, en wie heeft bestek nodig, als je een stuk schwarzwalder schinken of een broodje gebruikt om je vingers niet te verbranden? We hebben de smaak weer te pakken. To be continued...

Heerlijk weekend

Hemelvaart weekend gingen wij weer eens op de bonnefooi richting ons favoriete Duitsland.  Diegene wie ons al langer volgt weet dat we daar gaan wonen. .... als, wanneer en dan....

We wilden onze zoekratio uitbreiden en na Hamelen richting ex-ost.
Zo kwamen we door Hildersheim op het moment dat we besloten om naar Goslar te gaan. Vanuit mijn ooghoek zag ik een winkel met tweedehands spullen met in de etalage een heel leuk stoeltje.

Omdat het al tegen zessen liep en we erg Nederlands trek in eten hadden, reden we verder met het idee om later dat weekend te gaan kijken.

Zo kwamen we niet veel later bij Holle een bordje camping tegen en besloten om de Biod bambi te parkeren. De camping bleek een gouden plekje en we boekten meteen voor het hele weekend.

De vrijdag hebben we cultuur gesnoven in Goslar en omliggende plaatsen.  Prachtige oude stad waar Brugge wat mij betreft bij in het niet valt. Niet verpest door massatoerisme en geen overload aan souvenir winkels. 

Zaterdag zouden we na ons debacle van twee jaar geleden, nu eindelijk de Nana's in Hannover gaan bekijken.  Maar eerst door Hildersheim voor de Trodelmarkt.  We kwamen uit andere richting en het bleek niet zo eenvoudig terug te vinden, waardoor we besloten om eerst een winkel te zoeken en te gaan picknicken.  Bij de winkel zagen we een aanplakbiljet voor een flohmarkt op zondag, altijd leuk.  

Na de picknick reden we weer op dezelfde weg als donderdag en vonden de winkel met de leuke stoelen.  Deze en nog wat aankopen gingen uiteraard mee. En zo reden we nog voor de middag Hannover in. Al vrij snel vonden we de oever waar de Nana's stonden en niet alleen de Nana's

maar een hele oever met trodel en antik! Snel de auto geparkeerd, wat niet eenvoudig is in Hannover en met een big shopper onder de arm de markt over. De big shopper goed gevuld, de Nana's vergeten, de portemonnee leeg en met de buit naar auto om naar de andere kant van de stad te reizen waar een groot festival bezig was. Er zou een  rockabilly band ( althans, dat stond op een kalender) spelen en daar hedden we wel zin aan.

Parkeren was hier een puzzeltocht maar na vier rondjes rijden vonden we een plekje. Wat een feest! Druk! Gezellig! Leuk! En wat een uberslechte muzikanten van over de 50 met een heel slecht bruiloftsrepertoir.

Hier waren we snel weg, we hadden al een dag slenteren en mensenmassa gehad en de maag knorde.  In een supermarkt wat angebot meegenomen en terug op de camping lekker gegeten en de watermolen plus omgeving wat bekeken. 

Zondag moesten we weer naar huis en aangezien Hildersheim met de flohmarkt op de route lag en wij de smaak te pakken hadden, daar nog een rondje over de markt gedaan. 

Zo kwamen we met de kofferbak afgeladen thuis en kon het werk beginnen.

De stoelen heb ik gestript en geverfd,

opnieuw bekleed en staan nu bij de side table die dienst doet als bureau.

Mocht je ze willen kopen dan kan dat natuurlijk nog steeds. Intussen staan ze mooi te zijn in de huiskamer.

De prachtige broodtrommel opgepoetst en de schroefjes vastgedraaid en inmiddels verkocht op de markt in Bakkeveen (aanrader!, leuke markt voor brocante en het betere spul).

We waren er met pinksteren voor het eerst en hebben genoten van het leuke publiek en de enthousiaste reacties. Er waren verscheidene mensen die onze uitstalling op de foto zetten en dat was toch wel een compliment.

Komende zaterdag zijn we er weer en nemen we de aanwinsten uit Duitsland mee. 

Something old, something new

Something old, something new.

De nieuwe titel van de vernieuwde website Super Oldies

Zoals ik eerder vertelde zijn de plannen gewijzigd omtrent de emigratie en zijn we druk bezig met (nog steeds) de verbouwing en inrichten van nieuwe huis.
Omdat we nog wel wat jaartjes in Nederland blijven is het natuurlijk wel zo leuk om van je hobby je werk te maken. Oude spullen, rommelmarkten, veilingen, marktplaats en vakanties zijn bij uitstek de plaatsen om leuke dingen te vinden. Zo hebben we de afgelopen weken stad en land afgereist.

Op marktplaats vonden we een kast die we samen met een deel van het servies aan de andere kant van de afsluitdijk hebben opgehaald. En een nieuwe liefde was geboren.

Het Saks blau servies, gemaakt door Jeager, winterling, kahla, eisenberg en bavaria, pffffft.

Afgelopen week in Winterberg, waar mist, regen en een temperatuur van 10 graden ons verplichtte om uitstapjes te maken naar Antiekmarkten en andere leuke bezienswaardigheden, hebben we een verzameling van heb ik jou daar bij elkaar gesprokkeld. Nu staat de kast tjokvol met alle soorten Saks servies door elkaar.

Ik vraag me af, zouden we genoeg hebben aan 5 melkkannetjes in een huishouden waar niemand melk in de koffie heeft?

Voor deze stoel reden we driehonderd kilometer, nou ja, niet voor deze stoel maar voor een paar eetkamerstoelen die het net niet waren. Dit arme oude loeder stond vescholen in een hoekje en is werkelijk zo vaak opgelapt en doorgesleten dat het gilde..........neem mij mee!!!!! En zo geschiedde. Dit antieke object wordt mijn brei stoel naast de kachel. Alleen nog een schapenvel erover.

Duitse weken?

Zoektermen afgelopen week.

Zoekwoorden

Item	Pageviews
eierspatzle recept	18
eierspatzle	10
recept met eierspatzle	9
eierspätzle recept	5
recept eierspatzle	5
recepten met eierspatzle	5
biod	4
recept voor eierspatzle	3

Voor wie kookboeken schrijft, idee om daar eierspatzle in op te nemen?

Verborgen schatten

In het Thüringer wald belandden we op een camping in het dorp Ruhla vlakbij Eisenach. Alsof je terug reist in de tijd. De gigantische natuurparken zijn allemaal werelderfgoed en de dorpjes liggen als kleurige lapjesdekens tussen de heuvels. Een ongekende rust en vriendelijkheid, helemaal wanneer je pas uit een toeristische hel komt waar je meer Nederlanders ziet dan lokale bevolking. En het enige wat je kan leren aan cultuur is het lijflied van de naastliggende camping die er bij 5 tot 10 jarigen in wordt geramd zodat ze na 20 jaar nog dagelijks Camping Mario lalalalala zingen.

Hier, op de Alte Ruhl (ruhl komt van oud dialect wat rollend betekent,een verwijzing naar het beekje wat er stroomt) voelden we ons meteen thuis. De camping was super relaxt en spotgoedkoop zoals alles in (ex)Oost. Na een avondje bijkomen de wandelschoenen aangetrokken en daar liepen we letterlijk tegen een spookdorp aan. Een zestigtal huisjes verscholen achter de camping, overwoekerd en verlaten in het bos. Alles en dan ook werkelijk alles was uit de woningen gesloopt. Onze nieuwsgierigheid was gewekt en met de camera in de aanslag zijn we op speurtocht gegaan. Wat een fantastische plek! De fantasie was aangewakkerd en we zagen ons daar al wonen. Met jeukende handen zijn we alle huisjes door geweest. Zelfs een tekening gemaakt van de ligging en aantekeningen van elektra, water en andere aansluitpunten.

Na de Wende hebben ze alle bruikbare spullen uit de woningen getrokken, elektra en water afgesloten en zijn er flink wat feestjes gevierd. Dit was een vakantiedorp geweest, maar van wie, stasi's? foute lui? Navraag op de camping leerde ons dat het te koop was en inderdaad een vakantiepark was geweest. Hierop zijn we naar de plaatselijke bibliotheek gegaan om meer te weten te komen. Hier vonden we geschiedenis van het dorp vanaf 1300 maar nauwelijks een woord over de beladen periode.
Oost Duitsland heeft hele stukken geschiedenis uit de boeken geschrapt. We kwamen te weten dat de arbeiders van het dorp, waar ze messen, tabakspijpen en kinder-uurwerken maakten, de huisjes mochten gebruiken om hun vakantie te vieren. Arbeit macht frei.

Na drie dagen fantaseren over de wederopbouw van het park, maar dan met ecohuizen, zelfvoorzienend door middel van zonne-energie, mosdaken, visvijver, wildjacht, moestuinen, schapen (voor kaas en wol of een shoarma)moesten we toch concluderen dat naast de aanschaf van het park eerst een goede baan nodig is. Je verdient daar geen drol en met een fulltime job (niet in de buurt, dus reistijd) heb je geen tijd om alles zelf te bouwen. Om binnen een paar jaar een flink deel van het park op te knappen heb je naast heel veel tijd, heel veel geld nodig. Bij deze een oproep aan investeerders, miljonairs, mensen zonder erfgenamen of wie dan ook die nog wat geld te veel heeft, wij hebben wel een leuk doel. (Ron, hoe zet ik die sponsorknop op mijn blog?)
View Screen Capture


Update: Die investeerder is inmiddels begonnen, helaas zonder ons, en heeft er een compleet nieuw park neergestampt. Het is onherkenbaar, zoals de hele regio eigenlijk. De huizen zijn allemaal gerestaureerd en de prijzen rijzen de pan uit. Het voormalig Oost is West voorbij.