Ken je het verhaal van die appeltaart waar je een blogje over zou schrijven?
Die is bijna op.
Ergens vorige week besloot ik dat mijn werkplek moest verhuizen. Mijn bureau stond aan de noordkant tegen de cv, ik had het steeds ijskoud en kachel maar loeien en energie vreten. De warmte kon behalve de pc en de achterkant van het bureau verwarmen, nergens naar toe.
Aan de andere kant van de kamer is het veel warmer. Het zonnetje schijnt naar binnen en de cv staat vrij, de houtkachel staat halverwege de kamer. Een ideale plek om lekker warm te zitten zonder energie te verspillen. Met hele dagen in huis zitten,
aan de website werken, af en toe een blogje in elkaar draaien en de innerlijke mens voorzien van lekker eten, werd het tijd om de kamer te reorganiseren.
Wat dit met de appeltaart heeft te maken?
Nou, de kast moest een stukje opschuiven en helemaal leeg, drie meter kast wel te verstaan.
En uiteraard vind je dan weer kookboeken, drie meter kookboeken.
En als de kast dan is verplaatst, de houtkachel aan staat, je een bult appels en kastanjes hebt en nog heel veel energie overhebt (duh) en je werkplek heel fijn in het zonnetje tussen de cv en houtkachel is geplaatst. Dan ga je eens lekker in de oude kookboeken snuffelen.
En daar stond een recept met kastanjemeel!
Eigenwijs als we zijn droogden we de kastanjes niet zoals in het boek of in de schaarse webpagina's staat beschreven maar gooiden de kastanjes in een groot bakblik en legden dit op de kachel.
Het duurde niet lang of de velletjes waren erg makkelijk te pellen en de kastanjes droogden fijn in.
Een hele nacht op de nagloeiende kachel bleek voldoende.
Daarna stopte ik de kastanjes in de ouderwetse koffiemolen, die daarmee het loodje legde, en had 80 gram meel. Gelukkig hebben we nog een handmolen, en voordat ik gietijzer breek, zijn we zeker honderd jaar verder.
In plaats van 6 appels nam ik er 12.
Bij de appeltaart mix deed ik de 80 gram kastanjemeel
175 gram boter werd 210 (een pas aangebroken pakje, leek mij wel voldoende) en van twee eieren gebruikte ik iets meer den de helft voor het deeg en de rest om de taart te bestrijken. De suiker overschreed ik met 10 gram.
Beetje nattevingerwerk.
Het deeg werd niet heel stevig maar ik kreeg het in de ovale bakplaat en hield een heel klein beetje over voor decoratie.
De appels bestrooide ik flink met kaneel.
Er gingen twee lepels citroenmarmelade doorheen.
De rozijnen welde ik in whisky en voegde nog wat cranberry's toe.
En tot besluit nog twee handjes vol walnoten.
De rest als gebruikelijk en dat resulteerde in die prachtige taart die al bijna op was voor ik het op de foto kon zetten. En niet alleen prachtig, belangrijker, overheerlijk, verrukkelijk, lekker.
Vanmiddag ga ik experimenteren met kastanjemeel, appels, vijgen en geitenkaas.
Eerder had ik al een vlug toetje in elkaar geflanst met deze ingrediënten en dat vroeg naar meer.
En het verzoek of ik het geheim van de jachtschotel wilde prijsgeven.
Lastig, deze was nog sneller op dan de appeltaart.
En eerlijk gezegd, weet ik het niet meer precies. Ik houd me nooit aan een recept en de meeste culinaire hoogstandjes ontstaan terwijl ik wat aan het experimenteren ben.
Ik had een ruime kilo sukade lapjes. (Oma's recept vraagt om restjes, maar die hebben we hier nooit).
De sukade lapjes zette ik op met wat verse knoflook, twee gesnipperde uien, een rode paprika en een paar minitomaatjes en verse peper uit eigen tuin.
Een flinke scheut rode wijn (halve fles), kruidnagel, laurierblad, kummel, kruizemunt,nootmuskaat, kaneel, gember, peper, chili, zout, paprikapoeder en jeneverbes. (gewoon de kruidenpotjes bij langs snuffelen en wat lekker ruikt en combineert, erin gooien).
ruim drie uur sudderen en het laatste half uur een dikke moes- appel meepruttelen zodat het vlees in een stevige saus zit.
Intussen aardappel in schijfjes snijden en koken.
Een paar (liefst, verschillende soorten) appels in partjes snijden.
Een ovenschaal met aardappelschijfjes beleggen.
Daar het vlees, gemengd met de verse appels, overheen gieten.
En als laatste een laagje aardappelschijfjes over het geheel leggen en een twintig minuten de oven inschuiven.
Dit maakte ik voor vier personen. (we waren samen, dus hield de helft apart voor een tweede keer smullen).
Als vooraf genoten we een overheerlijke
uiensoep en het geheel deed ik in twee keer twee porties in ovenschaaltjes.
Met het idee om de overgebleven soep en jachtschotel snel af te koelen en in de diepvries te doen voor een volgende keer, zette ik de schaaltjes even buiten.
Na een voldane maaltijd, een warm houtkacheltje een zware werkweek, word je dan om een uur of drie wakker op de bank en duik je, je bed in.....
De volgende ochtend.
Bleek dat de kat van de buren, de uiensoep had opgegeten.
De jachtschotel was gelukkig gered, maar hoefde niet meer in de diepvries. De invasie eters die avond had natuurlijk niet genoeg aan een portie dus maakte ik nieuwe uiensoep, vulde de jachtschotel aan met een kant en klare aardappelgratin met bospaddestoelen van de J.umbo en vulde het geheel aan met een kaasfondue.
